พระปิณโฑลภารทวาชะและความสำคัญในธรรมะ : หน้า 135/580

ธรรมะ ประชา พระปิณโฑลภารทวาชเถระ (๑) ๑๓๔ แต่กล่าวเสียงดังฟังชัด ก้อง กังวาน เป็นการกล่าวถ้อยคำที่พูด ออกมาให้ทุกคนในมหาสมาคมได้ยินทั่วถึง บ่งบอกถึงความเป็น ผู้องอาจนั่นเอง แต่ไม่ใช่ลักษณะของคนมีทิฐิมานะหรือหยิ่งยโส ท่านประกาศท่ามกลางมหาสมาคมว่า “ท่านผู้ใดมีความสงสัย ในมรรคผล หรือในธรรมอันใด ก็จงถามเราเถิด เราจะช่วยเปิด เผยความกังขาของพวกท่าน” วันนั้นหมู่ภิกษุสงฆ์ได้สนทนากันถึงเรื่องของพระปิณโฑล- ภารทวาชะที่บันลือสีหนาทในทันทีที่ตนได้บรรลุพระอรหัต แล้วกราบทูลเรื่องนั้นแด่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าให้ทรงทราบ ธรรมดาของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทุกๆ พระองค์ จะทรงตำหนิ ผู้ที่ควรตำหนิและสรรเสริญผู้ที่ควรสรรเสริญ แต่ในขณะนั้น พระพุทธองค์ทรงสรรเสริญท่านพระปิณโฑลภารทวาชะว่า ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เพราะอินทรีย์ทั้งหลายของปิณโฑลภาร ทวาชะเจริญแล้ว แก่กล้าแล้ว เธอจึงได้พยากรณ์อรหัตผลที่ได้ บรรลุว่า ชาตินี้สิ้นแล้ว เราอยู่จบพรหมจรรย์ สิ่งที่ควรทำาเรา ทําเสร็จแล้ว ไม่มีกิจอื่นเพื่อความเป็นอย่างนี้ อีกต่อไป เมื่อ พระองค์ตรัสเสร็จก็ทรงสถาปนาพระปิณโฑลภารทวาชะไว้ใน ตำแหน่งเอตทัคคะ ผู้เป็นเลิศกว่าภิกษุทั้งหลายในด้านการ บันลือสีหนาท