ธรรมะเพื่อประชา : หน้า 256/580

ธรรมะเพื่อประช ผู้อยู่จบ พรหมจรรย์ ๒๕๕ ไม่อาจไตร่ตรองด้วยความคิดของมนุษย์ผู้ยังมากไปด้วยกิเลส เนื่องจากเป็นเรื่องของผู้ที่หมดกิเลสแล้ว เป็นเรื่องของผู้รู้ที่ได้ บรรลุวิชชาธรรมกายของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ในสมัยพุทธกาล นักปราชญ์บัณฑิตทั้งหลาย ที่ใคร่ อยากจะรู้เรื่องเกี่ยวกับพระนิพพาน ต้องมาคึกษากับพระสัมมา- สัมพุทธเจ้า พอศึกษาปริยัติ ได้เข้าใจแจ่มแจ้งแล้วก็ลงมือปฏิบัติ เมื่อปฏิบัติอย่างถูกต้องตามพุทธวิธี ในหนทางสายกลาง ก็จะได้ บรรลุธรรมาภิสมัยกันมากมาย คือ ได้เข้าถึงพระรัตนตรัยถึง ธรรมกาย ถึงไตรสรณคมน์ ถึงพุทธรัตนะ ธรรมรัตนะและ สังฆรัตนะ มีรัตนะทั้งสามอย่างนี้เป็นที่พึ่งที่ระลึก ยิ่งสำหรับผู้ที่ มีอินทรีย์แก่กล้า ได้สั่งสมบุญบารมีมามากนับภพนับชาติไม่ถ้วน พอได้ฟังธรรมและปฏิบัติตามไป คือ ฟังไปด้วยปฏิบัติไปด้วย พร้อมๆ กัน พอสุดกระแสเสียงของพระบรมศาสดา ก็สามารถ บรรลุพระอรหัตผล อย่างนี้ก็มีมากมาย อย่างเช่นเมตตคู ผู้ปรารถนาจะหมดกิเลสไปนิพพาน เป็นผู้อยู่จบพรหมจรรย์ ท่านมีบุญเก่าที่ได้สั่งสมมาดี จึงมี โอกาสได้เข้าเฝ้าพระบรมศาสดา เมื่อมีโอกาส จึงใช้โอกาสนั้น ให้เป็นประโยชน์ โดยสนทนาธรรมกับพระพุทธองค์ และได้ทูล ถามพระสัมมาสัมพุทธเจ้าว่า “ข้าพระพุทธเจ้าทราบมาว่า