หมดโศกเพราะหมดอาลัย : หน้า 383/580

ธรรมะ ประชา หมดโศกเพราะหมดอาลัย ៣៨២ ผูกพันไว้ด้วยตัณหา ท่องเที่ยวไปย่อมไม่ปรากฏ พระมเหสีได้ฟังธรรมที่พระดาบสแสดงก็มีใจเลื่อมใส จึงคลายจากความเศร้าโศกที่มีในพระราชา พระนางได้ประกาศ ความเลื่อมใสต่อพระดาบสว่า “ข้าแต่ท่านผู้นิรทุกข์ ท่านดับ ความกระวนกระวายทั้งปวงของหม่อมฉันผู้เร่าร้อนอยู่ให้หายได้ เหมือนบุคคลเอานํ้าดับไฟได้สนิท ท่านบรรเทาความเศร้าโศก ถึงพระสวามีของหม่อมฉัน ผู้ถูกความเศร้าโศกครอบงำาแล้ว ท่านถอนลูกศร คือ ความเศร้าโศกอันเสียดแทงที่หทัยของ หม่อมฉันได้แล้ว ต่อแต่นี้ไป ดิฉันจะไม่เศร้าโศกไม่ร้องไห้อีก จะ อยู่ในโอวาทของท่าน” อุบาสิกาเมื่อได้ฟังชาดก ซึ่งเป็นธรรมโอสถจาก พระบรมศาสดามาช่วยรักษาแผลใจ ที่เกิดจากการพลัดพรากแล้ว เธอมีดวงตาเห็นธรรม รู้เห็นไปตามความเป็นจริง ถึงการเวียน ว่ายตายเกิดในสังสารวัฏ จึงตัดใจ ตัดอาลัยในสามี แล้วปล่อย ใจไปตามกระแสธรรม ในที่สุดก็ได้บรรลุธรรมเป็นพระโสดาบัน ได้เข้าถึงความสุขอันเป็นอมตะ มีนิพพานเป็นอารมณ์ ชีวิตในสังสารวัฏนี้ เต็มไปด้วยทุกข์ จับต้นชนปลายไม่ ถูก สังสารวัฏนี้กำหนดเบื้องต้น ท่ามกลางและเบื้องปลายไม่ได้ หมู่สัตว์ผู้ท่องเที่ยวไปมาในสังสารวัฏนี้ ได้เสวยความทุกข์