ธรรมะเกี่ยวกับความทุกข์ในการครองเรือน : หน้า 26/580

ธรรมะเพื่อประช ความทุกข์ในการครองเรือน ๒๕ อยู่มาวันหนึ่ง เศรษฐีกรุงพาราณสีได้เกิดความคิดอย่าง นี้ขึ้น ด้วยความรักและความคุ้นเคยในพระโพธิสัตว์ว่า “ชื่อว่า การบวชเป็นทุกข์ เรายังปริพาชกชื่อว่าวัจฉนขะ ผู้เป็นสหาย ของเราให้สิก แล้วแบ่งสมบัติทั้งหมดให้แก่ปริพาชกไปครึ่งหนึ่ง เราทั้งสองก็จักอยู่ด้วยความปรองดองกัน” วันหนึ่งเศรษฐีได้ ถวายภัตตาหาร ในเวลาเสร็จภัตกิจ ได้ทําปฏิสันถารอย่างอ่อน หวานกับวัจฉนขปริพาชกแล้วกล่าวว่า “พระคุณเจ้าวัจฉนขะ ชื่อว่าการบรรพชาเป็นทุกข์ ฆราวาสเป็นสุข มาเถิดท่าน เรา ทั้งสองมาบริโภคกามกันเถิด ท่านไม่ต้องขวนขวายในการ ทำการงานก็อยู่ได้อย่างมีความสุข” ลำดับนั้นพระโพธิสัตว์ ฟังเศรษฐีแล้วจึงกล่าวว่า “ดูก่อน มหาเศรษฐี ท่านเป็นผู้ติดอยู่ในกาม กล่าวคุณของฆราวาสและ โทษของบรรพชา ก็เพราะความไม่รู้ เราจะกล่าวถึงโทษของ ฆราวาสแก่ท่าน ท่านจงฟังในบัดนี้เถิด บุคคลผู้เป็นฆราวาสไม่มี มานะทำการงานก็ดี ไม่กล่าวคำมุสาก็ดี ไม่ใช้อำนาจลงโทษผู้อื่น ก็ดี การครองเรือนก็ตั้งอยู่ไม่ได้ เมื่อเป็นเช่นนี้ ใครเล่าจะครอบ ครองเรือนไม่ให้บกพร่อง ให้เกิดความยินดีด้วยดีแสนยาก” เศรษฐีคิดว่า การครอบครองทรัพย์สมบัติเป็นสุข แต่ที่ จริงแล้วมันเป็นความทุกข์ ทุกข์เริ่มตั้งแต่จะแสวงหาแล้ว กว่า