ธรรมะเพื่อประช: มุ่งสู่โลกุตรธรรม : หน้า 204/580

ธรรมะเพื่อประช มุ่งสู่โลกุตรธรรม ๒๐๓ ที่จะไม่ให้ผลเป็นไม่มี เราได้เห็นตัวของเราผู้ซื่อว่า สัมภูตะ มีอานุภาพมาก อันบังเกิดขึ้นด้วยผลบุญของตนเอง มโนรถของ เราสำเร็จแล้ว แต่มโนรถของจิตตบัณฑิต พระเชษฐาของเรา สำเร็จแล้วหรือยังหนอ” พระฤๅษีจิตตบัณฑิตมีความสุขในฌาน อยากจะให้น้อง ชายได้รับรสแห่งความสุขภายในบ้าง จึงเหาะมาลงที่พระราช อุทยาน ท่านได้แต่งเพลงแก้ให้หนูน้อยคนหนึ่ง เอาไปขับร้องให้ พระราชาฟัง หนูน้อยก็รีบวิ่งไปเฝ้าพระราชา แล้วร้องเพลง ถวายว่า “ข้าแต่พระองค์ผู้สมมติเทพ กรรมทุกอย่างทีนรชน สั่งสมไว้แล้ว ย่อมมีผลเสมอไป ขึ้นชื่อว่ากรรมแม้จะเล็กน้อย ที่จะไม่ให้ผลเป็นอันไม่มี มโนรถของพระองค์สำเร็จแล้ว ฉันใด ขอพระองค์โปรดทราบเถิดว่า ก็สําเร็จแล้วฉันนั้นเหมือนกัน” แม้มโนรถของจิตตบัณฑิต พระราชาทรงสดับแล้ว ทรงชื่นชมโสมนัสมาก ได้มอบ บ้านสวยร้อยตำบลแก่เจ้าหนูน้อย แล้วตรัสถามถึงที่มาของเพลง ก็ทราบได้ทันทีว่า พี่ชายของเรามาเยี่ยมแล้ว จึงรีบเสด็จเข้าไป หาด้วยความปีติยินดี แล้วเชื้อเชิญพระฤาษีให้มาครองราช สมบัติด้วยกัน พระองค์จะมอบราชสมบัติให้ครอบครองครึ่งหนึ่ง จิตตบัณฑิตฟังพระดำรัสนั้นแล้ว แทนที่จะยินดีในราช