ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประช
ฉลาดคิด จิต จึงหลุดพ้น
๕๒๖
เราทั้งหลายจักเป็นผู้ฉลาดในวาระจิตของตน ภิกษุทั้งหลาย
เธอพึงศึกษาอย่างนี้แล
ของตน
พระพุทธองค์ทรงสั่งสอนให้พุทธสาวก เป็นผู้ฉลาดในจิต
ถ้าหากว่ายังไม่รู้วาระจิตของผู้อื่น อย่างน้อยก็ให้รู้ใจ
ของตัว เพื่อจะได้รู้เท่าทันกิเลสอาสวะ ที่มันคอยจะสอดแทรก
เข้ามาอยู่ตลอดเวลา เราเผลอเป็นไม่ได้ ถ้าใจเราว่างจากกุศล
มีช่องว่าง เดี๋ยวกิเลสความโลภ ความโกรธ ความหลง อย่าง
ใดอย่างหนึ่ง หรือทั้งสามอย่างมันจะเข้ามา แล้วควบคุมใจ
บังคับใจเราให้คิดไม่ดี พูดไม่ดี ทำไม่ดี ก็จะมีวิบากที่เป็นบาป
อกุศลเกิดขึ้นตามมา
ในทางตรงกันข้าม ถ้าเราสำรวมระวังไม่ให้บาปเกิดขึ้น
พยายามนึกคิด ให้ใจเป็นบุญเป็นกุศลอยู่ตลอดเวลา ในใจให้อัด
แน่นเต็มเปี่ยมไปด้วยคุณงามความดี ใจใสๆ ใจสว่างไม่หมองคล้ำา
บาปหรือกิเลสแม้มีอยู่ก็เหมือนไม่มี เพราะมันไม่ได้โอกาสเข้ามา
มันทําอะไรเราไม่ได้ เนื่องจากเรามีสติรู้เท่าทันมัน เรามีสติ มี
หิริโอตตัปปะ เพียรละชั่ว ทำดี ทำใจให้ผ่องใส บาปอกุศลอะไร
ก็ทําอันตรายเราไม่ได้
เหมือนดังเรื่องของพระเถระรูปหนึ่ง ที่ท่านสำรวมระวัง
จิตไม่ให้บาปอกุศลเกิดขึ้น แม้ด้วยความคิด คำพูดและการกระทำ