ความเข้าใจธรรมะในการเผชิญกับความตาย : หน้า 374/580

ธรรมะเพื่อประช ไม่ควรหวังในสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ “ก็มนุษย์หรืออมนุษย์ไม่พึงได้ตามปรารถนาว่า ขอบุตร ของเราที่เกิดมาจงอย่าตายเลย พระองค์จะพึงได้โอรสที่ทิวงคต ผู้ไม่ควรได้แต่ที่ไหน พระองค์ทรงกันแสงถึงโอรสที่ทิวงคตแล้ว ซึ่งไม่สามารถจะนำคืนมาด้วยเวทมนต์ รากยา โอสถหรือทรัพย์ ได้ ข้าแต่เจ้าพี่ ขึ้นชื่อว่า ความตายนี้ ใครๆ ไม่อาจจะห้ามได้ ด้วยทรัพย์ ด้วยชาติ ด้วยวิชา ด้วยศีล หรือด้วยมนต์ได้” เมื่อฆฏบัณฑิตกล่าวธรรมจบ พระราชาก็ทรงหายจาก ความเศร้าโศกถึงพระโอรสเป็นปลิดทิ้ง มีใจเลื่อมใสต่อฆฏ- บัณฑิต ได้กล่าวสรรเสริญว่า “เธอดับความกระวนกระวาย ทั้งปวง ของเราผู้เร่าร้อนให้หายไปได้ เธอบรรเทาความโศกถึง บุตรของเรา ผู้ถูกความโศกครอบงำ เราเป็นผู้มีลูกศร คือ ความโศกอันถอนขึ้นแล้ว เป็นผู้สงบเย็นแล้ว เราจะไม่เศร้าโศก ไม่ร้องไห้อีกต่อไป” พระบรมศาสดาทรงนำพระธรรมเทศนานี้ มาตรัสสอนอุบาสกให้พิจารณาถึงความไม่เที่ยงของชีวิต และ ธรรมดาของกฎไตรลักษณ์ ทำให้อุบาสกดำรงอยู่ในโสดาปัตติผล เป็นผู้ไม่เศร้าโศกอีกต่อไป เราจะเห็นว่า คนที่ตายไปแล้วไม่สามารถเรียกให้กลับ ฟื้นคืนมาได้ พระพุทธองค์จึงไม่ทรงสอนให้เสียเวลาไปนั่งร้องไห้ คร่ำครวญพิไรรำพันถึงผู้ที่จากไปแล้ว แต่ให้พิจารณาถึงความ