ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประชา
ธรรมรักษาผู้ประพฤติธรรม
๔๐๖
เมื่อใจของเราหยุดถูกส่วนดีแล้ว จะเห็นดวงธรรม หรือ
ดวงปฐมมรรค ซึ่งเป็นหนทางเบื้องต้นที่จะนำเราไปสู่พระนิพพาน
ดวงธรรมนี้แหละ จะเป็นที่พึ่งที่ระลึกให้กับตัวของเรา ที่ว่าเป็น
ที่พึ่ง หมายถึง เวลาที่เรามีความทุกข์ พอเอาใจหยุดเข้าไปสู่
ภายใน เข้าถึงดวงธรรมแล้ว ความทุกข์ทั้งหลายที่มีอยู่ในใจ
จะละลายหายสูญไปหมด ที่ว่าเป็นที่ระลึกคือ เมื่อเรามีความสุข
แล้ว ถ้าหากเอาใจของเราหยุดเข้าไปสู่ภายใน จะเพิ่ม
ความสุขให้แก่ตัวของเราเองยิ่งขึ้น
ดวงธรรมดวงนี้แหละ จะรักษาเราให้รอดพ้นจากบ่วง
แห่งมาร จะปิดประตูอบายภูมิ บาปกรรมต่างๆ หยุดหมด ยังไม่
ให้ผล ความบริสุทธิ์ของใจที่เป็นดวงสว่างจะให้ผลก่อน และให้
ผลดียิ่งๆ ขึ้นไปตามลำดับ ดังเช่น พระมิลกเถระ
*พระมีลูกเถระ ในสมัยที่ยังเป็นคฤหัสถ์ ท่านเป็น
นายพราน หาเลี้ยงชีพด้วยการทำปาณาติบาต ทำบาปทำกรรม
มามาก วันหนึ่งหลังจากที่ท่านบริโภคเนื้อย่างแล้ว ได้ไปยังที่ดัก
บ่วง ระหว่างทางรู้สึกกระหายน้ำมาก จึงแวะเข้าไปเปิดหม้อน้ำ
ที่ตั้งอยู่ในวัดของพระเถระรูปหนึ่ง ซึ่งกำลังเดินจงกรมอยู่
*มก. พระมิลกเถระ เล่ม ๒๗ หน้า ๑๑๗