ธรรมะเพื่อประชาชน: การปล่อยวางทุกข์ : หน้า 451/580

ธรรมะเพื่อประชll ปล่อยวาง ห ม ด ก ห ม ด ทุกข์ ៤៥០ ร่างไม่มีใครเชยชม ก็จะชราร่วงโรยไปเสียเปล่าๆ” พระเถรีฟังแล้วสลดสังเวชยิ่งนัก เกิดจิตเมตตากล่าว เตือนสติชายหนุ่มว่า “เรือนร่างนี้มีอันแตกสลายไปเป็นธรรมดา ซึ่งเต็มไปด้วยซากศพ เป็นรังแห่งโรค และเป็นสถานที่รกชัฏ ประดุจป่าช้า อะไรที่ท่านเข้าใจว่าเป็นสาระในสรีระนี้ ท่านเห็น สิ่งใดในกาย หรือ ถึงเกิดติดใจ ขอท่านจงบอกสิ่งนั้นแก่เราเถิด” ชายหนุ่มจึงตอบว่า “เพราะเห็นดวงตาของแม่นางงามประดุจ ดวงตาของลูกเนื้อทราย และงามประดุจดวงตาของกินรี เรา เมื่อมองดวงหน้าและดวงตาของเธอ ที่งดงามดุจดอกอุบลที่ แรกแย้มบาน ก็ยิ่งเกิดความรักยากจะหักห้ามได้” ครั้นฟังดังนั้น พระเถรีก็กล่าวสอนด้วยจิตเมตตาว่า “ท่านสิเนหาข้าพเจ้าผู้เป็นบุตรของพระพุทธเจ้า ก็ชื่อว่าท่าน ปรารถนาจะเดินไปตามทางที่มิใช่ทาง ชื่อว่าแสวงหาดวงจันทรา เพื่อนํามาเป็นของเล่น ชื่อว่าต้องการจะกระโดดขึ้นขุนเขาสิเนรุ เราไม่มีเยื่อใยในกามราคะเลย เพราะราคะนั้นเรากําจัดเสียแล้ว พร้อมทั้งรากด้วยอริยมรรค ราคะนั้นเราได้ยกออกแล้ว เหมือน เอาเชื้อไฟออกจากหลุมถ่านไฟ หญิงใดไม่พิจารณาความไม่ เที่ยงแห่งปัญจขันธ์ ขอท่านโปรดประเล้าประโลมหญิงเช่นนั้นเถิด ดูก่อนคนตาบอด รูปเขียนที่นายช่าง บรรจงเขียนไว้อย่างสวยงาม