ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประชา
พิชิต ความโศก ด้วยสัจธรรม
๓๕๒
เจริญวัยแล้วก็ศึกษาเล่าเรียนศิลปวิทยาในสํานักตักสิลา
จนกระทั่งประสบความสำเร็จ จึงกลับมาบ้านเกิด บิดามารดา
ของพระโพธิสัตว์บอกกับลูกชายว่า พ่อกับแม่จะหาภรรยาให้ลูก
แต่พระโพธิสัตว์ตอบปฏิเสธว่า “ลูกไม่ต้องการจะครองเรือนเลย
แต่ปรารถนาจะออกบวช” เมื่อถูกบิดามารดารบเร้าบ่อยๆ จึง
หาอุบายให้ช่างทองทำรูปหล่อทองคำขึ้นมารูปหนึ่ง พร้อมกับ
บอกท่านว่า หากได้หญิงที่มีรูปร่างหน้าตาอย่างนี้ ลูกก็จะยอม
แต่งงานด้วย บิดามารดาได้ฟังแล้วก็แสนจะดีใจ เพราะอยากให้
ลูกเป็นฝั่งเป็นฝา จึงส่งคนออกตามหาผู้หญิงที่คล้ายกับ
รูปทองคํานั้น
ใจจริงของพระโพธิสัตว์แล้ว ไม่ต้องการจะมีครอบครัว
เลย แต่ที่ท่าอย่างนั้น เพื่อว่าจะได้มีข้ออ้างในการปฏิเสธการ
แต่งงาน ฝ่ายผู้บังเกิดเกล้าของท่านไม่ละความพยายาม ได้ส่ง
คนเที่ยวไปในชมพูทวีป เพื่อแสวงหากุมาริการูปงาม พร้อมกับ
ก๋าบว่า หากท่านทั้งหลายพบนางแล้ว ให้ใช้ทองคำนี้เป็นสินสอด
แล้วน่านางมาสู่ตระกูลของเรา
ในสมัยเดียวกันนั้น มีผู้มีบุญจุติลงมาจากพรหมโลก
บังเกิด เป็นกุมาริกาในเรือนของพราหมณ์มหาศาล ผู้มีสมบัติ
ประมาณ ๘๐ โกฏิในแคว้นกาสี นางอายุได้ ๑๖ ปี เป็นผู้ที่มีรูป