ธรรมะเพื่อประช : หน้า 452/580

ธรรมะเพื่อประช ปล่อยวาง ห ม ด ก ห ม ด ทุกข์ ๔๕๑ แขวนไว้ด้วยด้าย ตอกตะปูติดไว้ เมื่อรูปนั้นถูกรื้อออก ปลด ด้ายและถอนตะปูออก รูปนั้นกระจัดกระจายออกเป็นชิ้นๆ ไม่ พึงได้สภาพที่ชื่อว่ารูป แม้ร่างกายนี้ก็เปรียบด้วยรูปนั้น” พระเถรีเมื่อกล่าวดังนั้นแล้ว มิได้มีจิตหวงแหนแม้ กระทั่งดวงตาอันเป็นที่รัก ได้เอานิ้วควักดวงตาออกจากเบ้าตา ส่งมอบให้นักเลงหญิงนั้นพร้อมกับกล่าวว่า “ถ้าท่านอยากได้ เชิญท่านนำดวงตาของข้าพเจ้าไปเถิด” ในทันใดนั้นเอง ความ สิเนหารักใคร่ในดวงตาของชายนั้น ก็หายไปเป็นปลิดทิ้ง เขา เกิดความรู้สึกสํานึกผิดขึ้นมาทันที ได้กล่าวขอขมาพระเถรีแล้ว เดินจากไป สุภาภิกษุณีเถรีนั้นได้ไปยังสำนักของพระบรมศาสดา ครั้นเห็นพระพุทธบุญญลักษณะ ๓๒ ประการ ที่งดงามไม่มีที่ติ ก็มองด้วยความเลื่อมใสในพุทธรัตนะ และด้วยอำนาจแห่ง พุทธานุภาพอันไม่มีประมาณ ดลบันดาลให้จักษุของพระเถรี กลับหายเป็นปกติดังเดิม เราจะเห็นว่า การดำเนินชีวิตอยู่ในสังสารวัฏนั้น เรา จำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องสำรวมระวัง อย่าให้ความกำหนัดยินดี มาครอบงำา ต้องสร้างบุญกุศลให้เต็มที่ เตรียมความพร้อมทั้งทาน ศีล ภาวนา ฝึกตัดใจจากคน สัตว์ สิ่งของทั้งที่เป็นที่รักและไม่ เป็นที่รัก ปล่อยวางอารมณ์ทั้งที่ชอบใจและไม่ชอบใจ เพราะถ้า