ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรระพี ประช
ทำลายข่าย คือ ทิฐิมานะ(๒)
๔๗๓
ทรงรู้เรื่องจากภิกษุทั้งหลาย จึงรับสั่งให้ตามพระฉันนะมาเข้า
เฝ้าพลางตรัสสอนว่า “อย่าไปกล่าวหาพระอัครสาวกทั้งสอง
เพราะตำแหน่งต่างๆ ที่ได้รับนั้น ล้วนได้มาด้วยบุญ และอัครสาวก
ทั้งสองได้ปรารถนาตำาแหน่งนี้มานานแล้ว” พระฉันนะนั่งนิ่งฟัง
เหมือนจะยอมรับผิด แต่เมื่อกลับจากที่เข้าเฝ้าพระพุทธองค์แล้ว
ก็ไปด่าว่าพระเถระทั้งหลายเหมือนเดิม
พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงรับสั่งให้พระฉันนะมาเข้าเฝ้าอีก
ทรงตรัสสอนอยู่ถึง ๓ ครั้งว่า “ฉันนะ อัครสาวกทั้งสองเป็น
กัลยาณมิตรของเธอ เป็นอุดมบุรุษ เธอจงคบกัลยาณมิตรเช่นนี้
ไม่ควรคบมิตรชั่ว ไม่ควรคบบุรุษผู้ต่ำทราม ควรคบกัลยาณมิตร
เท่านั้น ควรคบแต่อุดมบุรุษชั้นสูงสุด เพราะนั่นเป็นทางให้ได้
บรรลุธรรมอันประเสริฐสูงสุด”
เมื่อพระผู้มีพระภาคเจ้าแสดงธรรมจบ ภิกษุสงฆ์หลาย
รูปได้บรรลุธรรมเป็นพระโสดาบัน ส่วนพระฉันนะถึงจะได้ฟัง
พระพุทธโอวาทแล้ว ก็ไม่ได้บรรลุคุณวิเศษอย่างใด ครั้นกลับไป
ที่พำนัก ก็ยังเที่ยวด่าว่าภิกษุทั้งหลายเหมือนเดิม ก่อนดับขันธ
ปรินิพพานพระบรมศาสดาจึงตรัสกับพระอานนท์ว่า “ดูก่อน
อานนท์ เมื่อตถาคตปรินิพพานแล้ว พวกเธอควรลงพรหมทัณฑ์
พระฉันนะ”