ธรรมะเพื่อประชา: สู่โลกุตรธรรม : หน้า 203/580

ธรรมะเพื่อประชา มุ่งสู่โลกุตรธรรม ๒๐๒ ไปสู่ฝั่งพระนิพพาน ซึ่งเป็นอิสระจากกิเลสอาสวะ คงที่ ไม่แปรผันอีกต่อไป ดังเรื่องที่ยกมาว่า *ในสมัยหนึ่ง พระบรมโพธิสัตว์บังเกิดเป็นลูกชายของ ปุโรหิต ในเมืองโกสัมพี ชื่อจิตตกุมาร ส่วนพระโอรสของ พระราชามีพระนามว่า สัมภูตกุมาร กุมารทั้งสองเป็นสหาย สนิทและรักกันมาก ต่างก็ระลึกชาติได้ว่า เคยเกิดเป็นพี่น้องกัน มาก่อน แต่จิตตบัณฑิตสามารถระลึกได้หลายชาติกว่า จึงเห็น โทษในการเกิดบ่อยๆ ว่าเป็นทุกข์ ดังนั้นแม้พ่อแม่ของท่านจะ เก็บสะสมทรัพย์สินเงินทองไว้ให้มากมายเพียงใด ก็ไม่ได้ยินดีใน ทรัพย์สมบัติเหล่านั้น ใจของท่าน มุ่งมั่นว่า อยากจะออกบวช แสวงหาหนทางพ้นทุกข์ พออายุได้ ๑๖ ปี ท่านจึงตัดสินใจเข้าไปในป่าหิมพานต์ บวชเป็นฤๅษี ตั้งใจบำเพ็ญภาวนาจนได้ฌานอภิญญา ฝ่าย สัมภูตราชกุมารได้เสวยราชสมบัติแทนพระบิดา พระองค์ทรง ระลึกถึงจิตตบัณฑิต จึงทรงแต่งเพลงกฎแห่งกรรมให้ชาวเมือง ขับร้อง ชาวเมืองพอทราบว่า เพลงนี้เป็นที่โปรดปรานของ พระราชา จึงพากันขับร้องต่อๆ กันไปว่า “กรรมทุกอย่างที่ นรชนสั่งสมไว้แล้ว ย่อมมีผลเสมอไป ขึ้นชื่อว่ากรรมแม้เล็กน้อย *มก. จิตตสัมภูตชาดก เล่ม ๖๑ หน้า ๓๑