ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประช
ครั้งหนึ่งในชีวิตของลูกผู้ชาย
๕๗
เรตวา กาสายานิ วตฺถานี อจฺฉาเทตวา อคารสุมา อนคาริย์
ปพพเชยุย่
ฆราวาสคับแคบ เป็นทางมาแห่งธุลี บรรพชาเป็น
ทางปลอดโปร่ง การที่บุคคลผู้ครองเรือนจะประพฤติ
พรหมจรรย์ให้บริบูรณ์บริสุทธิ์โดยส่วนเดียว ดุจสังข์ขัด
ไม่ใช่ทำได้ง่าย อย่ากระนั้นเลย เราพึงปลงผมและหนวด
นุ่งห่มผ้ากาสาวพัสตร์ ออกบวชเป็นบรรพชิต”
ชีวิตฆราวาสจะหาโอกาสว่างในการประพฤติปฏิบัติธรรม
นั้น ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย เพราะมีภารกิจการงานที่ต้องรับผิดชอบ
โอกาสในการประกอบกุศลธรรม ก็ทำได้น้อยกว่าผู้ประพฤติ
พรหมจรรย์ ทั้งนี้เพราะการดำรงชีวิตของฆราวาส ต้องใช้เวลา
ในวันหนึ่งๆ หมดไปกับการทำมาหาเลี้ยงชีพ ต่อสู้ดิ้นรนทั้งเพื่อ
ตนเองและครอบครัว จนบางคนไม่มีเวลาแม้แต่จะสวดมนต์
ไหว้พระในแต่ละวัน ชั้าร้ายกว่านั้น บางคนไม่เคยมีเวลาศึกษา
หาความรู้ในทางธรรม ทั้งๆ ที่เรียกตนเองว่าเป็นพุทธศาสนิกชน
แต่ไม่มีความรู้ความเข้าใจในพระพุทธศาสนา จึงขาดหลักธรรม
ในการดำเนินชีวิต ขาดหลักของชีวิต คือ พระรัตนตรัย เมื่อ
ขาดสิ่งนี้แล้ว ชีวิตย่อมจะไหลไปตามกระแสกิเลส คือ ความโลภ
ความโกรธ ความหลง เป็นต้น ต้องเสียเวลาไปกับกิจกรรมใน