ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะ ประช
ความสุข ในพระรัตนตรัย
៥៣៨
พยายามแสวงหาความรู้ที่ทำให้พ้นทุกข์มาโดยตลอด จึงเหมือน
ได้พบแสงสว่างในชีวิต และเห็นช่องทางที่จะพ้นจากทุกข์ ท่าน
จึงขอบรรพชาอุปสมบทในพระธรรมวินัย ซึ่งพระสัมมาสัม
พุทธเจ้าทรงเมตตามอบให้พระสารีบุตรเป็นพระอุปัชฌาย์ และ
พระมหาโมคคัลลานะเป็นพระอาจารย์
หลังจากที่ท่านปลงผมเสร็จ กำลังจะผลัดผ้าสาฎกออก
เพื่อเปลี่ยนมานุ่งห่มชุดของนักบวช ในจังหวะนั้นท่านก็ได้สำเร็จ
เป็นพระอรหันต์ในทันที เมื่อบรรลุธรรมแล้ว ท่านเป็นผู้เชี่ยวชาญ
ในเรื่องปฏิสัมภิทาญาณ ต่อมาพระบรมศาสดาทรงสถาปนาท่านไว้
ในตำแหน่งภิกษุผู้เลิศกว่าภิกษุทั้งหลาย ผู้มีความแตกฉานใน
ปฏิสัมภิทาญาณสี่ ท่านได้บรรลุเอกันตบรมสุขความปรารถนา
สามารถหลุดพ้นจากทุกข์ทั้งหลายได้
เราจะเห็นว่าในที่สุดแล้ว ทุกชีวิตจะต้องมาลงเอยที่การ
ได้บรรลุมรรคผลนิพพาน อย่างน้อยต้องบรรลุพระนิพพานใน
ภพชาติสุดท้าย บรรลุเอกันตบรมสุขที่แท้จริง คือ สุขอย่างยิ่ง
ในอายตนนิพพาน ที่ไม่มีสุขอื่นใดจะมาเปรียบปาน ความสุขชนิด
นี้แหละเป็นสุดยอดของความสุข ที่เราทุกคน และสรรพสัตว์
ทั้งหลายล้วนปรารถนากัน ซึ่งการที่จะลิ้มรสของความสุขชนิด
นี้ได้ ก็ต้องเข้าถึงพระรัตนตรัยภายในให้ได้ก่อน เพราะฉะนั้น