การเข้าถึงจิตเกษมและการปลดปล่อยจากกรรม : หน้า 521/580

Boประช ผู้มีจิตเกษม ๕๒๐ จบสิ้น สัตวโลกต้องพบกับภัยทั้งหลาย ดิ้นกันไม่หลุด จิตจึงไม่ พบกับความเกษมสําราญ มีสุขมีทุกข์คลุกเคล้ากันไป สุกๆ ดิบๆ จะหาสุขจริงๆ นั้น ยังหาไม่พบ มีแต่หลงเพลิดเพลินไปวันๆ สภาวะของจิตเกษมจึงไม่เคยพบเจอไม่เคยรู้จัก จิตเกษม หมายถึง สภาพจิตที่ไม่มีกิเลสเครื่องร้อยรัด หลงเหลืออยู่เลย โยคะหรือเครื่องผูกสัตว์ไว้ในภพ เชือกทั้ง ๔ เกลียวนั้น ได้ถูกฟันขาดสะบั้นไปแล้ว จิตเป็นอิสรเสรี เหมือน นกที่ถูกปล่อยออกจากกรง ไม่ติดขัดอึดอัดอีกต่อไป จึงมีความ สุขอย่างแท้จริง พอกิเลสหมดก็พ้นจากการเวียนว่ายตายเกิด ผู้ที่จะมีจิตเกษมได้อย่างแท้จริง คือ ผู้ที่มีใจหยุดนิ่งแซ่อิ่มอยู่ใน นิพพานตลอดเวลา ซึ่งหมายถึงพระอริยเจ้าหรือพระอรหันต์ ะ ทงหลาย มีเรื่องเล่าว่า "ในสมัยพุทธกาล พระสุปปิยเถระ ท่านได้ เกิดเป็นลูกของคนเฝ้าป่าช้า ในนครสาวัตถี ตั้งแต่ยังเป็นเด็ก มักจะได้รับการดูถูกเหยียดหยาม จากเพื่อนฝูงเป็นประจํา เพราะผู้ที่ประกอบอาชีพเกี่ยวกับศพ ไม่เป็นที่นิยมยกย่องของ คนในทุกยุคทุกสมัย และท่านมักจะถูกเพื่อนรุ่นเดียวกันกลั่นแกล้ง *มก. สุปปิยเถรคาถา เล่ม ๕๐ หน้า ๑๙๘