ธรรมะเพื่อประช: คำถามนำไปสู่ความหลุดพ้น : หน้า 250/580

ธรรมะเพื่อประช คำถามนำไปสู่ความหลุดพ้น ២៤៩ พระบรมศาสดาผู้รู้แจ้งเห็นแจ้งแทงตลอดในสรรพสัตว์ และสรรพสิ่งทั้งหลาย ทรงให้ความอนุเคราะห์แก่เมตไตยยะ เพราะพระองค์ทรงเห็นประโยชน์ใหญ่ คือ การบรรลุมรรคผล นิพพานที่จะเกิดขึ้นกับผู้มีบุญท่านนี้ และเห็นประโยชน์ใหญ่ต่อ พุทธบริษัททั้งในปัจจุบันและอนาคต จึงทรงเมตตาพยากรณ์ ปัญหาที่ถามมาด้วยพระพักตร์อันแจ่มใส ไม่มีความลำบาก พระทัยในการตอบ พระพุทธองค์ตรัสตอบหมดทุกคำถามว่า “ภิกษุผู้ประพฤติพรหมจรรย์ สำรวมในกามทั้งหลาย ปราศจากตัณหาความทะยานอยาก มีสติระลึกได้ทุกเมื่อ เห็น ธรรมโดยชอบ สามารถดับเครื่องกระวนกระวายทั้งหลายได้แล้ว ชื่อว่าเป็นผู้สันโดษ มีความประสงค์เต็มเปี่ยมบริบูรณ์ในโลกนี้ ความอยากซึ่งเป็นเหตุให้ดิ้นรนของภิกษุนั้นไม่มี ภิกษุนั้นรู้ส่วน ข้างปลายทั้งสอง คือ รู้ทั้งอดีตและอนาคตด้วยปัญญาอันยิ่งแล้ว ไม่ติดอยู่ในส่วนท่ามกลางคือปัจจุบัน เราตถาคตกล่าวภิกษุนั้นว่า เป็นมหาบุรุษในโลก ภิกษุนั้นแลล่วงความอยากอันผูกใจสัตว์ไว้ ในโลกนี้ ดุจด้ายที่ร้อยเย็บผ้าให้ติดกันไว้” ในที่สุดแห่งการพยากรณ์ปัญหา เมตไตยยะซึ่งมีใจแน่วแน่ ตั้งใจฟังค่าวิสัชนา ได้ปล่อยใจตามกระแสพระ ารัส ใจรวม หยุดนิ่งเข้าสู่กระแสธรรมภายใน มีใจเป็นหนึ่งเป็นเอกัคคตา