การปฏิบัติธรรมเพื่อบรรลุเป็นพระอรหันต์ : หน้า 170/580

ธรระพี ประช ๓๐ ปี ที่รอคอย ១៦៩ ตนเองได้ แล้วจะมีประโยชน์อะไร ท่านได้แต่สอนคนอื่น ไม่ได้ สอนตนเองเลย แม้ท่านจะแตกฉานในพระไตรปิฎก แต่ถ้าไม่นำ ความรู้ที่ศึกษามาปฏิบัติแล้ว ท่านก็จะไม่พ้นจากอบายภูมิแน่นอน” เมื่อพระอรหันต์เตือนสติให้อาจารย์ได้สำนึกแล้ว ก็เหาะ ขึ้นสู่อากาศ ต่อหน้าพระอาจารย์ พระมหาเถระคิดว่าตนเอง เป็นผู้ทรงพระไตรปิฎก สอนให้ผู้อื่นได้บรรลุธรรมมากมาย ถ้าตั้งใจลงมือปฏิบัติคงไม่เกิน ๓ วัน ก็จะได้บรรลุเป็นพระอรหันต์ อย่างง่ายดาย ก่อนเข้าพรรษา ๓ วัน ท่านได้เดินทางเข้าไปในป่าใหญ่ เพื่อแสวงหาสถานที่ที่เหมาะสมแก่การปฏิบัติธรรม ได้ปัดกวาด สถานที่ ให้น่าอยู่แล้วเริ่มบำเพ็ญภาวนาตามหลักปริยัติที่เคย ศึกษามา หนึ่งวันผ่านไป ใจก็ยังไม่รวม สองวันผ่านไปก็แล้ว สามวันล่วงเลยไปอย่างรวดเร็ว แม้จะใช้ความเพียรอย่างยิ่งยวด แต่ก็ไม่สามารถทําจิตให้หยุดนิ่งได้ ท่านเกิดมานะขึ้นในใจว่า “ลูกศิษย์ของเราต่างบรรลุ ธรรมเป็นพระอรหันต์กันมากมายตัวเราเป็นถึงพระอาจารย์ใหญ่ ทําไมจะทําไม่ได้" จึงอธิษฐานพรรษาอยู่ในป่าแต่ผู้เดียว ทำสมาธิ เจริญภาวนาตลอดทั้งวันทั้งคืน แม้เวลาจะผ่านไป ๑ เดือน ๒ เดือน จนครบไตรมาส ออกพรรษาแล้ว ก็ยังไม่บรรลุ ท่านจึงเพิ่ม