ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประช
ผู้มีจิตเกษม
๕๑๗
ออกบวช เป็นผู้ไม่มีความอาลัย เพราะละกามทั้งหลายได้”
ชีวิตเราเหมือนถูกจองจ๋าโดยมีโลกเป็นทุกขนาดใหญ่ทันที
ที่เราลืมตาดูโลก เราต้องผจญกับภัยนานาชนิดที่พร้อมจะทำให้
เราถึงแก่ความตายได้ในทุกอนุวินาที เหมือนคนลอยคออยู่
กลางทะเลที่มีคลื่นลม โหมกระหน่ำตัวเรามีแต่จะจมลง และ
เป็นอาหารของสัตว์ร้ายในทะเล ภัยในชีวิตเป็นอย่างนี้เหมือนกัน
พอเกิดมาเราก็มีภัยต่างๆ คอยดักซุ่มอยู่เงียบๆ รุกรานนำไปสู่
ความตาย คือชาติภัย เป็นภัยจากการเกิด บางคนตายตั้งแต่อยู่
ในครรภ์มารดายังไม่ทันได้เกิดเลย หรือบางคนเกิดมาลืมตาดู
โลกได้ไม่กี่นาทีแล้วตายก็มี อุปมาเหมือนเสือที่ซุ่มอยู่ในที่อำพราง
รอเวลาที่เหยื่อเผลอก็จะตะครุบเหยื่อนี้ให้ถึงแก่ความตาย
ภัยข้างขวาคือชราภัย เป็นภัยนำความแก่ความชรามาให้
ภัยด้านซ้ายคือพยาธิภัย ภัยจากความเจ็บไข้ได้ป่วย ภัยด้าน
หน้าคือมรณภัย เป็นภัยจากความตายที่ประจันหน้าเราอยู่ ภัย
เหล่านี้รุมล้อมเราทั้งซ้ายขวาหน้าหลังทุกทิศทางเลย ไม่มีผู้ใด
สามารถหลีกเลี่ยงได้ มันพร้อมที่จะเข้ามาทำร้ายเราให้ถึงแก่
ความตายได้ในทุกขณะ นี่เฉพาะภัยภายในซึ่งมาพร้อมกับการ
เกิดของเรา ยังมีภัยภายนอกอีกที่เราต้องพยายามหลบหลีกอยู่
ทุกเวลา