ธรรมะเพื่อประชา : หน้า 343/580

ธรรมะเพื่อประชา หยุดใจเพื่อให้เป็นไทจากอารมณ์ ๓๔๒ เราสูญเสียโอกาสในการทําความดีไปอย่างน่าเสียดาย เมื่อเรา ประสบกับภาวะเช่นนี้ ต้องรู้จักแสวงหาบัณฑิต สนทนาธรรม กับท่านผู้รู้ เพื่อให้เกิดปัญญา จะได้พบทางออกที่ถูกต้อง เหมือนในสมัยหนึ่ง ในพระนครปาตลีบุตร มีพระราชา ทรงพระนามว่า มุณฑะ ทรงครองราชย์มายาวนาน ไพร่ฟ้า ประชาราษฎร์อยู่ร่วมกันอย่างสุขสบายเป็นอยู่อย่างนี้มายาวนาน พระองค์มีมเหสีผู้เลอโฉมทรงพระนามว่า พระนางภัททาราชเทวี ทรงพรั่งพร้อมด้วยเบญจกัลยาณี สมกับที่เป็นพระราชเทวีผู้ เปี่ยมด้วยบุญบารมี พระนางเป็นที่รักของพระราชา ประหนึ่ง แก้วตาดวงใจ จนกระทั่งวันหนึ่ง ได้เกิดเหตุการณ์อันเศร้าสลดขึ้น คือ พระนางภัททาราชเทวีเสด็จทิวงคตอย่างกะทันหัน โดยที่ใครๆ ไม่คาดคิดมาก่อน โดยเฉพาะพระราชา พอพระองค์ทรงทราบ ข่าวการทิวงคตของมเหสีผู้เป็นที่รัก ทรงโศกเศร้าเสียพระทัย เป็นที่สุด หมดอาลัยในราชสมบัติ ไม่ยอมเสวยพระกระยาหาร และไม่ทรงประกอบพระราชกรณียกิจเลยแม้แต่อย่างเดียว พระราชารับสั่งกับมหาอำมาตย์ชื่อ โสการักขะว่า *มก. นารทสูตร เล่ม ๓๖ หน้า ๑๑๕