เสริมสร้างความดีในชีวิต : หน้า 443/580

ธรรมะ ประชา เวลาและโอกาสที่พลาดไม่ได้ ๔๔๒ นํ้าค้างบนปลายยอดหญ้า ไม่นานก็เหือดแห้งไป วันเวลาช่าง ผ่านไปเร็วเหมือนนกบิน เมื่อผ่านไปแล้วจะเรียกร้องให้กลับคืน มาก็ไม่ได้ แม้มีทรัพย์สมบัติมากมาย ก็ไม่อาจจะซื้อเวลาให้กลับ คืนมาได้ ในขณะที่ชีวิตของเรายังเหลืออยู่ ยังมีเวลาและโอกาส เราจะต้องเร่งทำความดีให้เต็มที่ ไม่ประมาท เหมือนอย่างท่าน พาหิยทารุจีริยะที่ไม่ประมาทในเวลาและรู้คุณค่าของชีวิต เมื่อ เรารู้ว่าเรายังไม่บรรลุธรรมที่ควรบรรลุ เราก็ต้องหมั่นปรารภ ความเพียร แล้วหมั่นเข้าไปหาท่านผู้รู้เพื่อซักถามข้อสงสัย เมื่อมีโอกาสให้ไต่ถาม รีบขวนขวายในการแสวงหาความรู้ ในที่สุดเราก็จะบรรลุธรรมตามผู้รู้ทั้งหลายไปได้ สิ่งหนึ่งที่น่าเสียดายอย่างยิ่ง และยังเป็นข้อคิดเตือนใจ ได้เป็นอย่างดี คือ สมัยที่ท่านพาหิยทารุจีริยะเวียนว่ายตายเกิด ในวัฏสงสารมานับภพนับชาติไม่ถ้วน ทำไมเมื่อมีเวลาและโอกาส จึงไม่เคยถวายอัฐบริขารเลย พอมาภพชาติสุดท้ายแม้บรรลุ ธรรมแล้วไม่สามารถบวชแบบเอหิภิกขุอุปสัมปทาได้ ต้องไป แสวงหาบริขารมาบวชเอง ตรงนี้เป็นอุทาหรณ์ให้พวกเราได้ เป็นอย่างดีว่า ความดีทุกๆ อย่าง เราควรทำให้ครบถ้วนบริบูรณ์ สิ่งใดที่เรานักสร้างบารมียังทำไม่เต็มที่ ยังไม่สมบูรณ์บริบูรณ์ ขอให้ขวนขวายทำอย่างเต็มที่ ยุคนี้เราต้องไวต่อการ ทําความดี เพราะเราต้องรีบชิงช่วงก่อนที่จะโดนช่วงชิง