ธรรมะเพื่อประชา : หน้า 397/580

ธรรมะเพื่อประชา อยู่ที่ไหนก็ได้ถ้าใจ หยุด ๓๕๖ ได้เข้าถึงพระธรรมกายใสสว่างภายใน ธรรมจักษุจะบังเกิดขึ้น จะเห็นได้รอบทิศและรู้ได้รอบตัวด้วยญาณทัสสนะ ซึ่งต่างจาก การเห็นด้วยตามนุษย์ จะเห็นสรรพสิ่งทั้งหลายได้แจ่มแจ้งตรง ไปตามความเป็นจริง ที่เห็นได้เช่นนี้เพราะใจหยุดนิ่ง ฉะนั้นการ หยุดใจ จึงเป็นการท่าชีวิตของเราให้สมบูรณ์ เป็นชีวิตที่เต็ม เปี่ยมไปด้วยความสุข จิตใจจะสะอาดบริสุทธิ์ทั้งวันทั้งคืน ผู้มีใจหยุดดีแล้ว จะยืน เดิน นั่ง นอนก็มีความสุข ความสุขมาจากความสงบของใจ เมื่อใจสงบ คำพูดหรือการ กระทําจะสงบตามไปด้วย เพราะผู้ที่มีใจหยุดนิ่งจะอยู่ในสถานที่ใด สถานที่นั้นจะสะอาดบริสุทธิ์ เป็นอริยสถานประดุจทิพยวิมาน *ดังเรื่องในสมัยพุทธกาล พระสารีบุตรเถระผู้เป็นอัคร สาวกเบื้องขวา ท่านมีน้องชายคนเล็กชื่อ “เรวตะ” เนื่องจากพี่ น้องในครอบครัวของท่านออกบวชกันหมด เหลือแต่น้องคนเล็ก โยมแม่ของท่านจึงอยากจะให้ลูกชายคนเล็กเป็นผู้สืบสกุล พวก ญาติได้จัดพิธีแต่งงานให้กับเด็กชายเรวตะ ผู้มีอายุเพียง ๗ ขวบ เพราะกลัวว่าพระสารีบุตรจะเอาน้องคนเล็กไปบวชอีก เมื่อวัน พิธีมงคลสมรสมาถึง ญาติผู้ใหญ่ให้พรแก่เด็กหญิงผู้เป็นเจ้าสาว *มก. ขทิรวนิยเรวตเถระ เล่ม ๓๒ หน้า ๓๕๗