ธรรมะเพื่อประชา: พิชิต ความโศก ด้วยสัจธรรม : หน้า 355/580

ธรรมะเพื่อประชา พิชิต ความโศก ด้วยสัจธรรม ๓๕๔ บวชด้วย” เมื่อตัดสินใจเด็ดเดี่ยวเช่นนั้นแล้ว ผู้มีบุญทั้งสองจึง สละทรัพย์สมบัติทั้งหมด แล้วออกบวชเป็นดาบส และดาบสินี อาศัยอยู่ในป่าหิมพานต์ ท่านทั้งสองบำเพ็ญพรตอยู่ในป่า หิมพานต์มายาวนาน จึงพากันเดินทางเข้ามาในนครพาราณสี เพื่อเปลี่ยนบรรยากาศ เสพรสเค็มรสเปรี้ยว โดยอาศัยอยู่ใน พระราชอุทยาน เนื่องจากนางดาบสินีซึ่งเป็นสุขุมาลชาติ พอ ฉันภัตตาหารที่เจือปนกัน ทําให้ล้มป่วยลงกะทันหัน พระโพธิ สัตว์จึงค่อยๆ พยุงนางเดินมาจนกระทั่งถึงประตูพระนคร ให้ นอนพักที่ศาลาหลังหนึ่ง หาโอสถมารักษา แต่พอคล้อยหลังพระโพธิสัตว์ไปเท่านั้น นางก็ สิ้นใจ ส่วนพระดาบสก็ไปบิณฑบาตเพื่อจะ มหาชนที่ผ่านไปผ่านมา พบเห็นดาบสินีนอนสิ้นใจ ต่าง ก็พากันสงสารในชะตากรรม พากันร้องไห้คร่ำครวญอยู่ที่ศาลา หลังนั้น ส่วนพระโพธิสัตว์กลับจากภิกขาจาร มาเห็นมหาชน คร่ำครวญกันอยู่ เมื่อรู้ว่าดาบสินีคู่ทุกข์คู่ยากสิ้นใจแล้ว ก็ไม่ได้ แสดงอาการอะไร ยังคงทำภัตกิจตามปกติ เพราะเป็นผู้ที่มีใจ มั่นคง มองเห็นความตายเป็นเรื่องธรรมดาของสัตวโลก มหาชนเห็นอย่างนั้น จึงพากันถามด้วยความสงสัยว่า “ท่าน ดาบสเป็นอะไรกับนาง”