ธรรมะเพื่อประชา: ความเข้าใจในจิตและการพิจารณาความไม่เที่ยง : หน้า 529/580

ธรรมะเพื่อประชา ฉลาดคิด จิต จึงหลุดพ้น ៥២៨ ในจิตของตน อย่าให้เสียท่ากิเลส ท่านจึงรวบรวมจิตให้กลับเข้ามายังฐานที่ตั้งดั้งเดิมของใจ คือ ที่ศูนย์กลางกายของท่าน และพิจารณาความงามนั้นให้ แปรผันไปเป็นความไม่งาม โดยเอากระดูกฟันของหญิงนั้น เป็นนิมิต คิดว่าสักวันหนึ่ง ฟันซึ่งมีความขาวเงางามนี้ จะต้อง แปรเปลี่ยนไป เสื่อมคลอน และหลุดร่วงออกจากปาก ท่าน พิจารณาถึงความไม่เที่ยงอย่างนี้ จิตพลันสงบจากความยินดี จากความรู้สึกที่นึกชอบใจ สภาวะใจในตอนนั้นกลับรู้สึกเป็น กลางๆ ไม่ยินดียินร้าย เมื่อใจเป็นอุเบกขา ใจหยุดนิ่งละเอียดถูกส่วนไปตาม ลําดับ กระทั่งได้บรรลุฌานต่างๆ ไปตามลำดับขั้น ความสว่าง ความบริสุทธิ์ภายใน อันเกิดจากใจที่เป็นหนึ่ง รวมกับบุญเก่าที่ ท่านเคยสั่งสมมานับภพนับชาติไม่ถ้วนตามมาทัน ช่วยสนับสนุน ให้ท่านหยุดนิ่งได้แนบแน่นเข้าไปอีก มีแรงขับเคลื่อนเร็วแรง เข้าสู่ภายในจิต ไปสู่สภาวธรรมที่ละเอียดยิ่งๆ ขึ้น จากโลกียฌาน คือ ตั้งแต่ปฐมฌาน ทุติยฌาน ตติยฌาน จตุตถฌาน ก็เลื่อนชั้นเข้าสู่โลกุตรฌาน เข้าถึงกายธรรมโคตรภู กายธรรมพระโสดาบัน กายธรรมพระสกิทาคามี และกายธรรม พระอนาคามี กระทั่งได้เป็นอันหนึ่งอันเดียวกับกายธรรมพระ อนาคามี เป็นพระอนาคามีบุคคล