ธรรมะเพื่อประชา : หน้า 399/580

ธรรมะเพื่อประชา อยู่ที่ไหนก็ได้ถ้าใจ หยุด ៣៩៨ ฝ่ายพระสารีบุตรเถระได้บอกกับหมู่พระภิกษุสงฆ์ไว้ว่า “ถ้าน้องชายคนเล็กของท่านมาขอบวช ขอให้ภิกษุทั้งหลายช่วย บวชให้ทันที เพราะว่าบิดามารดาของท่านเป็นมิจฉาทิฏฐิ” เมื่อ เรวตะหนีออกจากบ้านได้แล้ว จึงได้บวชเป็นสามเณร อยู่กับ พระภิกษุที่ในป่านั้นเอง หลังจากบวชแล้ว ฝึกสมาธิกับพระ อาจารย์ได้ไม่กี่วัน ท่านรู้สึกสังหรณ์ใจว่า ถ้าหากอยู่ที่นี่ต่อไป พวกญาติอาจจะตามมาพบ จึงขออนุญาตพระอาจารย์ เข้าไป ปฏิบัติธรรมอยู่ในป่าไม้ตะเคียนเพียงรูปเดียว สามเณรได้ตั้งใจ ทําสมาธิตลอด ๓ เดือน ได้บรรลุธรรมเป็นพระอรหันต์ พระสารีบุตรเถระได้ทราบข่าวว่า น้องชายบวชเป็น สามเณรแล้ว จึงได้กราบทูลพระบรมศาสดา เพื่อจะขอไปเยี่ยม สามเณรน้องชาย ที่อยู่ในป่าเพียงรูปเดียว พระผู้มีพระภาคเจ้า ทรงอนุญาต และพระพุทธองค์จะเสด็จไปด้วยพร้อมกับภิกษุ สงฆ์อีก ๕๐๐ รูป ในการเดินทางครั้งนั้น มีพระสีวลีผู้เลิศทาง ด้านมีลาภไปด้วย พระบรมศาสดาและหมู่ภิกษุได้เดินทางเป็น ระยะทางถึง ๓๐ โยชน์ ในระหว่างทางได้มีเหล่าเทวดาคอยต้อนรับ ด้วยการเนรมิตวิหารให้พักทุกๆ ระยะทาง ๑ โยชน์ และได้จัด เตรียมภัตตาหารที่มีรสเลิศไว้ให้ ฝ่ายสามเณรเรวตะได้เห็นการเสด็จมาของพระบรม