ชีวิตที่ประเสริฐ : หน้า 17/580

Boประช ชีวิตที่ประเสริฐ ๑๖ ทรงห้ามหม่อมฉันเลย อย่าให้หม่อมฉันต้องมัวเมาอยู่ด้วยกาม ทั้งหลาย อันเป็นไปในอานาจแห่งมัจจุราชเลย พระเจ้าข้า" ในที่สุดพระบิดาจ๋าต้องยินยอม พระมารดาก็รีบเสด็จมา จากพระตำหนัก มาที่ศาลาวินิจฉัยและวิงวอนพระโอรสว่า “อย่าผนวชเลย แม่ปรารถนาจะเห็นเจ้านานๆ” พระกุมารตรัส กับพระมารดาว่า “น้ำค้างบนยอดหญ้า เมื่อพระอาทิตย์ขึ้นก็ เหือดแห้งไปฉันใด อายุของมนุษย์ทั้งหลายก็ฉันนั้น ขอทูล กระหม่อมแม่อย่าทรงห้ามเลย พระเจ้าข้า” พระมารดาตรัสอ้อนวอนซ้ำแล้วซ้ำเล่า พระกุมารก็ยัง คงมีพระทัยเด็ดเดี่ยวที่จะออกผนวช จึงทูลพระบิดาว่า “ขอให้ ช่วยกราบทูลพระมารดา ให้เสด็จขึ้นสู่ยานเถิด อย่าได้ทำ อันตรายแก่ข้าพระองค์ ผู้กำลังจะทำกรณียกิจที่รีบด่วนเลย” ในที่สุดพระมารดาก็ต้องจำยอม เสด็จกลับสู่พระตำหนักพร้อม หมู่สนมนารี ทรงทอดพระเนตรพระโอรส ด้วยความห่วงใย อาลัยอาวรณ์ยิ่งนัก ขณะนั้นเอง พระอนุชาของยุธัญชัยกุมารพระนามว่า ยุธฏฐิลกุมาร เห็นปณิธานอันยิ่งใหญ่และเด็ดเดี่ยวของ พระเจ้าพี่ จึงได้กราบบังคมทูลขออนุญาตตามผนวชด้วย จากนั้นทั้งสองพระองค์พากันเสด็จออกจากเมือง มุ่งตรงสู่ป่า หิมพานต์ สร้างอาศรมอันน่ารื่นรมย์และได้ผนวชเป็นฤๅษี