การบำเพ็ญธรรมของนายพราน : หน้า 408/580

ธรรมะเพื่อประช ธรรมรักษา ผู้ประพฤติ ธรรม ๔๐๗ แต่พอเปิดหม้อน้ำ กลับไม่เห็นมีน้ำเลย จึงรู้สึกโกรธ เลยร้อง ตะโกนใส่พระเถระว่า “ท่านบริโภคอาหารของชาวบ้านแล้ว ทำไมมัวแต่นอน ไม่ยอมตักน้ำดื่มไว้ในหม้อบ้างเลย” พระเถระ ได้ยินดังนั้น จึงเดินไปตรวจดู เห็นมีน้ำอยู่เต็มหม้อ จึงเอาขันตัก นํ้าจนเต็ม ส่งให้นายพรานดื่ม เมื่อนายพรานดื่มนํ้าแก้กระหาย แล้ว เกิดสังเวชใจขึ้นมาว่า เรานี่บาปหนักแท้ๆ หม้อน้ำมีน้ำ เต็มอยู่ แต่เรากลับมองไม่เห็นน้ำ นี่ถ้าเราละจากโลกนี้ไปแล้ว จะเป็นอย่างไรหนอ ด้วยความที่กลัวว่าผลของบาปจะตามมาทัน นายพรานขอบวชกับพระเถระ เมื่อบวชแล้ว ท่านได้ตั้งใจบำเพ็ญสมณธรรม เจริญ ภาวนาเป็นอย่างดี แต่ในระยะแรก ท่านไม่สามารถฝึกใจให้หยุด ให้นิ่งได้เลย เพราะท่านทำปาณาติบาตมามาก พอจะทำใจให้หยุด ภาพที่เคยฆ่าเนื้อฆ่าสุกรก็ปรากฏขึ้นมาในใจ เห็นกิริยาอาการ ของสัตว์ที่แสดงความเจ็บปวด ความทรมานในขณะที่ถูกฆ่า ภาพต่างๆ เหล่านี้ปรากฏขึ้นมาในใจของท่าน คอยหลอกหลอน ให้ใจของท่านเร่าร้อนกระวนกระวาย ไม่สามารถจะหยุดนิ่งได้ พอปฏิบัติธรรมไม่ได้ผล ท่านเกิดเริ่มรู้สึกท้อแท้ถึงกับคิดจะ ลาสิกขา จึงไปปรึกษาพระเถระ พระเถระฟังแล้วจึงให้พระมิลกะไปตัดไม้สดมาทำเป็น กองใหญ่และบอกให้เอาไฟเผา ท่านก็ปฏิบัติตาม แต่แม้จะก่อไฟ