ธรรมะเพื่อประช : หน้า 398/580

ธรรมะเพื่อประช อยู่ที่ไหนก็ได้ถ้าใจหยุด ของเรวตะว่า “ขอให้เธอจงมีความสุข มีอายุยืนเหมือนคุณยาย ของเธอนะ” เรวตะเห็นคุณยายท่านนั้นแล้ว เกิดความสลดใจขึ้นมาว่า “ถ้าเราแต่งงานมีครอบครัว ต่อไปเด็กหญิงนี้ต้องแก่เหมือน คุณยาย เป็นผู้เฒ่าอายุ ๑๒๐ ปี แต่ไม่มีเรี่ยวแรงที่จะช่วยเหลือ ตนเอง หลังโกง ฟันหัก ไม่ช้าก็ต้องตาย สงสัยพี่ชายและพี่สาว ของเรา คงจะเห็นสัจธรรมข้อนี้ จึงได้พากันออกบวชกันหมด เหลือแต่เราคนเดียว ถ้าหากเราอยู่ที่นี่ ชีวิตก็ไม่มีแก่นสารอะไร” เมื่อคิดได้ดังนี้แล้ว จึงขอออกบวช แต่ญาติไม่ยอมให้บวช และ ยังกลัวว่าเรวตะจะหลบหนีไปบวช จึงสั่งให้พี่เลี้ยงควบคุมดูแล อย่างใกล้ชิด เรวตะไม่ละความตั้งใจ พยายามหากุศโลบายที่จะ ออกบวชให้ได้ ในขณะที่ขบวนแห่ของเจ้าบ่าวกำาลังเดินทาง เรวตะได้แกล้งท่าเป็นปวดท้อง จึงขอลงไปทำธุระส่วนตัวข้างทาง ในครั้งแรกพี่เลี้ยงได้ดูแลอย่างเคร่งครัด ไม่ยอมให้คลาดสายตา แต่เรวตะแสร้งทำเป็นท้องเสีย จึงลงไปทำธุระบ่อยๆ จนพี่เลี้ยง ชะล่าใจ ช่วงหลังๆ จึงไม่ได้ตามไปดู เรวตะได้โอกาสจึงรีบวิ่ง หนีเข้าป่าไปทันที พี่เลี้ยงเห็นไม่กลับมาจึงออกตามหา แม้จะ ตามหาอย่างไรก็หาไม่พบ