ข้อความต้นฉบับในหน้า
Boประช
ผู้ดื่ม รสแห่งธรรม
๑๐๖
พระบรมศาสดารู้วาระจิตของภิกษุนั้น ทรงดำริว่า “ภิกษุผู้เป็น
สมมติสงฆ์ไม่รู้คุณแห่งพระอรหันต์ กำลังจะเบียดเบียนด้วย
ความคิดอกุศล ถ้าเราไม่ให้สติแก่เธอ เธอก็จะเข้าถึงซึ่งนรก”
พระพุทธองค์จึงเสด็จไปในที่นั้น ตรัสถามถึงผลการปฏิบัติธรรม
ของภิกษุทั้งสองรูป ตั้งแต่ปฐมฌานเป็นต้นไป จนถึงคุณธรรม
เบื้องสูง คือ การบรรลุอรหัตผล
ภิกษุผู้ที่เล่าเรียนพระปริยัติธรรมเพียงอย่างเดียว
ไม่สามารถตอบได้แม้แต่ข้อเดียว จึงนั่งก้มหน้านิ่งอยู่ ส่วนภิกษุ
ผู้ปฏิบัติธรรมจนเป็นพระอรหันต์ สามารถตอบปัญหาธรรมได้
ทุกข้ออย่างแจ่มแจ้งฉะฉานไม่มีติดขัด พระพุทธองค์จึงทรง
สรรเสริญ ชื่นชม อนุโมทนาสาธุการพระเถระ แม้เหล่าเทพยดา
ตั้งแต่ภุมมเทวา รุกขเทวา อากาศเทวา ชาวสวรรค์ทุกชั้น
ไปจนถึงพรหมโลก ต่างให้สาธุการดังกึกก้องไปทั่ว
เหล่าลูกศิษย์ของพระภิกษุผู้เล่าเรียนพระปริยัติธรรม
ต่างพากันโพนทะนาว่า พระพุทธเจ้าสรรเสริญผู้ที่ไม่ควร
สรรเสริญ ส่วนอาจารย์ของตนเป็นผู้รู้ธรรมะมากกว่าสอนธรรมะ
จนกระทั่งมีลูกศิษย์มากมาย กลับไม่ได้รับการสรรเสริญ
พระพุทธองค์ตรัสเตือนภิกษุเหล่านั้นว่า “ภิกษุทั้งหลาย
อาจารย์ของพวกเธอ เป็นเช่นบุคคลผู้เลี้ยงโคของผู้อื่น เพื่อให้