ธรรมะและโอกาสในชีวิต : หน้า 441/580

ธรรมะ ประชา เวลาและโอกาสที่พลาดไม่ได้ ๔๔๐ ตอนนี้เรากําลังบิณฑบาต ยังไม่ใช่เวลาที่จะแสดงธรรม" เมื่อ พาหิยะได้ฟังเช่นนั้นจึงกราบทูลว่า “เมื่อพระองค์ท่องเที่ยวไปใน สังสารวัฏ ไม่เคยได้อาหารคือค่าข้าวก็หาไม่ และข้าพระองค์ไม่ ทราบถึงอันตรายว่า จะมีแก่ข้าพระองค์หรือจะมีแก่พระองค์ เมื่อไร” เราจะเห็นได้ว่า ท่านเร่งรีบราวกับจะรู้ว่าความตายกำลัง คืบคลานเข้ามา ชีวิตเหมือนแขวนไว้บนเส้นด้าย จะขาดเมื่อไร ก็ไม่รู้ วันเวลาผ่านไปรวดเร็วเหลือเกิน ลองถามตัวของเราเองว่า อายุเราขนาดนี้แล้ว เราได้ทําความดีเต็มที่แล้วหรือยัง ในขณะ ที่เวลาและโอกาสของชีวิตของเรายังเหลืออยู่ อย่างท่านพาหิย ทารุจิริยะท่านไม่ประมาทในเวลาและชีวิต ถึงเรือจะแตกกลาง มหาสมุทรยังมีกำลังใจว่ายน้ำมาจนถึงฝั่งได้ และเมื่อรู้ว่าตนเอง ยังไม่บรรลุธรรมจริงๆ จึงรีบเข้าไปหาท่านผู้รู้ เพื่อตนเองจะได้รู้ ตามด้วย และเมื่อมีโอกาส ไม่ปล่อยโอกาสให้หลุดลอยไป รีบ ไต่ถามรีบขวนขวายใฝ่รู้ เพื่อกระทำพระนิพพานให้แจ้ง พระผู้มีพระภาคเจ้าจึงทรงห้ามถึง ๒ ครั้ง เพราะทรง ทราบว่า ขณะนี้พาหิยะกำลังมีมหาปีติเพราะได้พบพระองค์ และกำลังเหน็ดเหนื่อยจากการเดินทาง ถึงฟังธรรมก็จะไม่ สามารถแทงตลอดในธรรมได้ ทรงรอให้ความกระวนกระวาย ความกระสับกระส่ายของพาหิยะ ผู้เดินทางมาทั้งคืน เป็นระยะ