ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรระพี ประช
พากเพียรเพื่อพระนิพพาน
๑๘๗
ทั้งปวง ในที่สุดท่านก็ได้บรรลุอรหัตผลในเวลาก่อนอาหารเช้า
ของวันนั้นเอง เป็นพระขีณาสพหลุดพ้นแล้วจากกิเลสอาสวะ
ได้เข้าถึงบรมสุข มีใจเบิกบาน เหมือนดอกบัวที่เบ่งบานในยามเช้า
ฉะนั้น
รุกขเทวาที่สิงสถิตอยู่ใกล้ประตูถ้ำ รู้ว่าท่านได้บรรลุ
ธรรมแล้ว ต่างเปล่งอุทานออกมาว่า “ท่านผู้เป็นบุรุษอาชาไนย
ข้าพเจ้าขอนอบน้อมต่อท่าน ท่านเป็นยอดคน เป็นผู้สิ้นอาสวะแล้ว
ข้าพเจ้าขอนอบน้อมต่อท่าน ท่านผู้นิรทุกข์ ท่านเป็นผู้ควรอย่าง
ยิ่งแก่ทักษิณาทานของมหาอุบาสิกา ที่ได้ถวายอาหารแด่พระ
อรหันต์เช่นท่าน หมู่สัตว์ที่ได้รับความอนุเคราะห์จากท่าน ย่อม
จะล่วงพ้นจากทุกข์ไปได้”
ขณะนั้นยังเป็นเวลาเช้าอยู่ พระเถระจึงเดินเข้าไป
บิณฑบาตในหมู่บ้านอีกครั้ง เด็กหญิงลูกสาวของมหาอุบาสิกา
ก็ได้จัดเตรียมอาหารรอพระเถระอยู่ที่หน้าประตู เมื่อท่านมาถึง
เด็กน้อยก็ถวายอาหารรสเลิศ ด้วยใจที่ปีติเบิกบาน และสังเกต
เห็นว่า เช้าวันนี้ผิวพรรณของพระเถระเปล่งปลั่งผ่องใสเป็นพิเศษ
เพราะรัศมีธรรมจับใบหน้าดูอิ่มเอิบเบิกบานราวกับผู้นิรทุกข์
เมื่อมหาอุบาสิกากลับมาจากป่า ลูกสาวได้เล่าเรื่องราว
ทั้งหมดให้แม่ฟัง นางเกิดมหาปีติมาก บอกลูกสาวว่า “เห็นที