การดำรงชีวิตด้วยความไม่ประมาท : หน้า 94/580

ธรระพี ประช บัณฑิต ต้องอบรมตน ๕๓ ความประมาทเป็นทางแห่งความตาย เป็นอันตรายต่อ การดำเนินชีวิตในวัฏสงสาร ตลอด ๔๕ พรรษาของพระบรม ศาสดาที่ทรงปฏิบัติพุทธกิจ สั่งสอนเหล่าเวไนยสัตว์ให้ได้บรรลุ ธรรม โดยไม่เห็นแก่ความเหนื่อยยากลำบาก ท่านทรงแนะนำ ให้ชาวโลกนําเนินชีวิตอยู่ด้วยความไม่ประมาท ให้เห็นทุกข์เห็น โทษในการเกิดว่าเป็นทุกข์ ทรงสอนให้เราแสวงหาหนทาง พ้นทุกข์ ด้วยการทำความเพียรฝึกฝนอบรมใจ ยกตนขึ้นสู่ หนทางพระนิพพาน ความตายเป็นสิ่งที่ทุกชีวิตจะต้องพบเจอ ต่างกันแต่ว่าช้าหรือเร็วเท่านั้น ดังนั้น เราต้องดำรงชีวิตอยู่ด้วย ความไม่ประมาท สั่งสมแต่คุณงามความดี หมั่นเจริญสมาธิภาวนา ฝึกฝนใจให้หยุดนิ่ง ในที่สุดเราจะมีที่พึ่งภายใน คือ พระธรรมกาย กันทุกคน มีวาระพระบาลีใน มัชฌิมนิกาย มัชฌิมปัณณาสก์ ว่า “โลกอันชรานําเข้าไปไม่ยั่งยืน โลกไม่มีผู้ต้านทาน ไม่เป็นใหญ่เฉพาะตน โลกไม่มีอะไรเป็นของตน จำต้องละสิ่ง ทั้งปวงไป โลกบกพร่องอยู่เป็นนิตย์ไม่รู้จักอิ่ม เป็นทาสแห่ง ตัณหา ดูกรมหาบพิตร ธัมมุทเทส ๔ ข้อนี้แล พระผู้มี พระภาคพระองค์นั้น ผู้ทรงรู้ ทรงเห็น เป็นพระอรหันตสัมมา สัมพุทธเจ้าทรงแสดงแล้ว ที่อาตมภาพรู้เห็นและได้ฟังแล้ว จึงออกจากเรือน บวชเป็นบรรพชิต”