ปัญญาและการหลุดพ้นจากทุกข์ : หน้า 329/580

ธรรมะ ประช ผู้มีปัญญาย่อมไม่โศก ๓๒๘ เพราะฉะนั้น ผู้มีปัญญาย่อมไม่เศร้าโศก เมื่อความทุกข์ เกิดขึ้นก็สามารถใช้ปัญญาพิจารณาโดยแยบคาย เพื่อให้หลุด พ้นจากทุกข์นั้นไปได้ และสามารถแสวงหาประโยชน์จากการ สูญเสียหรือการพลัดพรากได้ แล้วนำสิ่งนั้นมาเป็นอุทาหรณ์ สอนตน ให้เป็นผู้ไม่ประมาทในการดำเนินชีวิต ด้วยการ ประพฤติอยู่ในธรรม มุ่งทำความบริสุทธิ์กาย วาจา ใจ เพื่อจะ ได้หลุดพ้นจากกิเลสอาสวะ อันเป็นมูลรากแห่งความทุกข์ ดังนั้น นักปราชญ์จึงกล่าวว่า ปัญญาอันสูงสุด คือ ปัญญาในการชำาแรก กิเลส เป็นปัญญาเพื่อความหลุดพ้นจากภพน้อยใหญ่ มุ่งไปสู่ ที่สุดแห่งธรรม เพื่อให้เข้าถึงบรมสุขอันแท้จริง