ธรรมะเพื่อประช : หน้า 370/580

ธรรมะเพื่อประช ไม่ควรหวังในสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ ๓๖๙ ไตรลักษณ์ คือมีเกิด แก่ เจ็บ ตาย เสื่อมสลายไปตามกาลเวลา บางคนมีอายุขัยยืนยาว บางคนอายุสั้น ซึ่งแล้วแต่กรรมที่ ตนเองทำไว้ แต่จะหาผู้ที่เกิดมาในโลกนี้แล้ว ไม่ตายนั้นไม่มีเลย เพราะสรรพชีวิตทุกหมู่เหล่า ล้วนบ่ายหน้าไปสู่ความตายทั้งสิ้น ชีวิตหลังความตาย เป็นชีวิตที่ยาวนานและน่าสะพรึงกลัว สําหรับผู้ที่ไม่ได้เตรียมตัวไว้ แต่ถ้าทำบุญไว้มาก ก็ไม่มีอะไรที่จะ ต้องหวาดกลัว และผู้ที่อยู่เบื้องหลังก็ไม่จำเป็นที่จะต้องไปเศร้า โศกห่วงหาอาลัยอาวรณ์ สิ่งเดียวเท่านั้นที่ผู้วายชนม์ปรารถนา มากที่สุด คือ บุญกุศล แทนที่จะมานั่งร้องไห้ ก็ให้เปลี่ยนมาเป็น ทำบุญ อุทิศส่วนกุศลไปให้หมู่ญาติที่ล่วงลับไปแล้ว จึงจะได้ชื่อว่า ทําหน้าที่ของตนได้อย่างสมบูรณ์ มีเรื่องเล่าว่า "ในสมัยพุทธกาล ลูกของอุบาสกคนหนึ่ง ทํากาละด้วยโรคบางอย่าง อุบาสกคิดถึงลูกชายสุดที่รักมาก จึง ไม่เป็นอันกินอันนอน เอาแต่เศร้าโศก อาลัยต่อลูกชายเพียงคน เดียว ไม่สนใจคนอื่นเลย ไม่อาบน้ำ ไม่กินข้าว ไม่ทำอะไรทั้งสิ้น บ่นเพ้ออย่างเดียวว่า “ลูกเอ๋ย ลูกเป็นที่รักของพ่อที่สุด ทำไม มาจากพ่อไปเสียแล้ว” แม้หมู่ญาติจะเข้ามาปลอบใจให้กำลังใจ อย่างไรก็ไม่ฟัง ยังคงเอาแต่ร้องไห้ *มก. กัณหเปตวัตถุ เล่ม ๔๙ หน้า ๑๙๔