การบรรลุธรรมของพระอานนท์ : หน้า 197/580

ธีระ ประชา หยุดใจเป็นสำเร็จทุกอย่าง ១៩៦ เพียรตลอดราตรีอย่างเอาชีวิตเป็นเดิมพัน จนกระทั่งใกล้รุ่ง ท่านก็ยังไม่บรรลุธรรมเป็นพระอรหันต์ จึงได้ระลึกถึงคำสั่งสอน ของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าที่ว่า “อานนท์ เธอเป็นผู้ทำบุญไว้ดีแล้ว จงหมั่นประกอบความเพียรเถิด จักเป็นผู้หาอาสวะมิได้โดย ฉับพลัน” ซึ่งคำตรัสของพระผู้มีพระภาคเป็นจริงเสมอ เหตุที่ ท่านยังไม่บรรลุ เพราะว่าปรารภความเพียรมากเกินไป จึงทําให้ ใจฟุ้งซ่าน แล้วท่านก็เปลี่ยนวิธีการใหม่ คือ เดินลงจากที่จงกรม กลับเข้าไปในวิหาร เพื่อจะพักผ่อน ให้ผ่อนคลายสักครู่หนึ่ง ในขณะที่พระอานนท์ค่อยๆ เอนกายลงบนเตียง เท้า ทั้งสองยังไม่ทันพ้นจากพื้น ศีรษะยังไม่ถึงหมอนนั้น จิตของท่าน คลายจากความตั้งใจที่มีมากเกินไป เป็นใจที่สบายๆ เป็นกลางๆ หยุดนิ่งได้ถูกส่วน เข้าถึงกายธรรมในกายธรรมเข้าไปเรื่อยๆ จนกระทั่งได้บรรลุกายธรรมอรหัต เป็นพระอรหันต์ในอิริยาบถ นั้นเอง ท่านจึงได้ชื่อว่าเป็นผู้บรรลุธรรมเป็นพระอรหันต์ ที่เว้น จากอิริยาบถทั้ง ๔ แล้วในวันรุ่งขึ้นท่านก็ได้แสดงความเป็น พระอรหันต์ ด้วยการ ดิน ไปนั่งบนอาสนะที่ปูไว้ให้ท่านและได้ ร่วมกันท่าสังคายนา จนมีพระไตรปิฏกสืบทอดมาจนถึงพวกเรา ในปัจจุบันนี้ เราจะเห็นว่า บัณฑิตในกาลก่อน ท่านเป็นผู้ไม่ยอมแพ้ ในการประพฤติปฏิบัติธรรม มีแต่ความเชื่อมั่นว่าจะต้องทำให้