ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประช
เผชิญหน้า พญามัจจุราช
พานักอยู่ในป่า เพื่อบำเพ็ญสมณธรรมตามลำพัง ในสมัยนั้น
มีพระราชกุมารพระนามว่า สุชาติ ได้เสด็จลี้ภัยจากวังหลวง
ไปเป็นพรานป่าอยู่กับชาวบ้านในชนบท
พระกุมารทรงมีสติ
ปัญญาเฉียบแหลม และก็เป็นที่รักของเพื่อนๆ มาก
วันหนึ่ง ขณะที่เสด็จออกไปล่าเนื้อตามปกติ ได้มีเทพบุตร
องค์หนึ่ง ซึ่งเคยเป็นสหายที่รักกันมากในอดีตชาติ เคยบวชเป็น
บรรพชิตอยู่ด้วยกัน ในสมัยของพระกัสสปสัมมาสัมพุทธเจ้า
เทพบุตรได้เนรมิตตนเองเป็นเนื้อ แล้ววิ่งไปใกล้ที่อยู่ของ
พระมหากัจจายนเถระพระกุมารคิดจะจับเนื้อจึงรีบวิ่งตามไปจนถึง
ที่อยู่ของพระเถระ พอเนื้อวิ่งเข้าไปในเขตที่พักของพระเถระ
ก็หายวับไปทันที พระเถระเห็นลักษณะที่องอาจสง่างามของ
พระกุมาร จึงถามว่า “ท่านเป็นกษัตริย์ราชกุมาร หรือเป็น
พรานป่า” พระราชกุมารได้บอกว่า ตนเองเป็นโอรสของกษัตริย์
เมื่อพระเถระทราบดังนั้น ก็ได้เทศน์โปรดถึงโทษของ
การเบียดเบียนสัตว์ว่า สรรพสัตว์ทุกชนิดต่างก็รักชีวิต รักตัว
กลัวตายกันทั้งนั้น หากเรารักชีวิตของตนมากเพียงไร
สัตว์อื่นก็รักชีวิตของตัวมากเพียงนั้น ผู้รักตนเองจึงไม่ควร
เบียดเบียนผู้อื่น พระกุมารได้ฟังพระธรรมเทศนาแล้วก็เกิดความ
ปีติเลื่อมใสในธรรมมาก จึงปวารณาตัวว่าจะตั้งใจประพฤติ