ธรรมะเพื่อประช : หน้า 498/580

ธรรมะเพื่อประช ปล่อยวาง อย่าง พระอริยะ ៤៩៧ การเดินทางในสังสารวัฏเป็นการเดินทางที่ยาวไกล ยากที่ใครๆ จะหาเบื้องต้น ท่ามกลางและเบื้องปลายได้ ไม่รู้ว่า เดินทางมาถึงจุดไหนแล้ว ใกล้จะถึงจุดหมายปลายทางแล้วหรือ ยัง ก็ไม่มีใครทราบ ท่านถึงใช้คำว่า เวียนวน เพราะไม่รู้ว่าจะไป สิ้นสุดตรงไหน ต้องเกิดแล้วตาย ตายแล้วเกิด วนเวียนอยู่ อย่างนี้นับภพนับชาติไม่ถ้วน ที่เป็นเช่นนี้ เพราะชีวิตยังไม่พบที่พึ่ง ที่ยึด ที่เกาะอย่างแท้จริง ไม่มีหลักของชีวิต จึงต้องลอยคว้าง อยู่ในทะเลแห่งความทุกข์ มองหาฝั่งแห่งความสุขไม่เจอ แต่ถ้า ใครได้เข้าถึงพระธรรมกาย มีพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่ง ชีวิตก็จะ พบกับความสุข ความปลอดภัย ไม่ต้องเสียเวลากับเรื่องไร้สาระ มุ่งตรงสู่จุดหมายปลายทางของชีวิต คือ อายตนนิพพาน พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสไว้ใน ขุททกนิกาย ธรรมบท ว่า “อจิร์ วตย์ กาโย ปฐวี อธิเสสสติ ฉุนฺโท อเปตวิญญาโณ นิรตฺถั่ว กลิงฺคร์ ไม่นานหนอ กายนี้จักนอนทับแผ่นดิน ร่างกายนี้ ปราศจากวิญญาณ ที่ถูกทอดทิ้งแล้ว ราวกับท่อนไม้ไม่มี ประโยชน์อะไร” สังขารร่างกายที่เราอาศัยใช้ในการสร้างบารมีในโลกนี้ ประกอบไปด้วยมหาภูตรูป ๔ คือ ธาตุดิน น้ำ ไฟ ลม ธาตุทั้ง ๔ นี้