พระปิณโฑลภารทวาชเถระและมหาโมคคัลลานะ : หน้า 153/580

ธรรมะ ประชา พระปิณโฑลภารทวาชเถระ(๓) ๑๕๒ มหาโมคคัลลานะ ท่านเป็นผู้มีฤทธิ์มาก ได้รับยกย่องว่าเป็น ผู้เลิศกว่าพระสาวกทั้งปวง ท่านต่างหาก น่าจะเป็นผู้ไปนำ บาตรนั้นมา แต่ถ้าท่านไม่ประสงค์จะแสดงฤทธิ์ กระผมก็จะ เหาะขึ้นไปนําบาตรนั้นลงมาเอง” เมื่อได้รับอนุญาตแล้ว พระ ปิณโฑลภารทวาชะก็เข้าโลกุตรฌาน มีอภิญญาเป็นบาท แล้ว เอาปลายเท้าคีบหินดาดก้อนใหญ่ขนาดประมาณ ๓ คาวุตขึ้นไป ด้วย พระเถระเหาะลอยขึ้นไปบนท้องฟ้าพร้อมกับหินดาด ได้เหาะ เวียนไปรอบๆ พระนครถึง ๗ รอบ หินดาดนั้นปรากฏดุจฝาหม้อข้าวสําหรับปิดพระนคร ชาวเมืองเห็นหินดาด ลอยอยู่เหนือศีรษะ ต่างพากันวิ่งหนี สับสนอลหม่านไปหมด เพราะกลัวหินนั้นจะตกลงมาทับ ต่างคน ต่างก็วิ่งหนีเอาชีวิตรอด บางคนก็หาที่กำบัง เอากระด้งมาบัง ศีรษะไว้ก็มี บ้างก็หนีไปซ่อนตามสถานที่ต่างๆ หวังจะให้ตน รอดพ้นจากอันตราย เมื่อพระปิณโฑลภารทวาชะนำหินดาดวนรอบพระนคร ๗ รอบ จากนั้นก็โยนแผ่นหินไปไว้ที่เดิม และแสดงตนให้ ปรากฏแก่มหาชน มหาชนครั้นพอเห็นเท่านั้น ก็จําท่านได้ พากัน ร้องว่า “พระผู้เป็นเจ้าของพวกเราเอง ท่านมีฤทธิ์มีอานุภาพ มากถึงเพียงนี้"