ความตระหนี่เป็นภัยในวัฏฏะ : หน้า 16/589

Dsuem ประชาช ความตระหนี่เป็นภัยในวัฏฏะ ๑๕ กับพระอานนท์ ทรงชี้ให้ดูเด็กขอทานคนหนึ่ง และตรัสกับ พระอานนท์ว่า เด็กขอทานที่มีร่างกายอัปลักษณ์ผอมโซ น่าเกลียด เหมือนปีศาจคลุกฝุ่นนั้น คืออานันทเศรษฐีในภพชาติก่อน ที่มี สมบัติมาก แต่เป็นคนตระหนี่ ได้สั่งห้ามบุตรหลานทุกคนไม่ให้ บริจาคทาน ให้หวงแหนทรัพย์เอาไว้ เพราะกลัวทรัพย์จะหมดไป และได้ฝังทรัพย์ไว้ ๕ แห่ง เมื่อละโลกไปแล้ว ความตระหนี่ที่เข้าไปครอบงำอยู่ใน จิตใจ ห่อหุ้มเห็น จ๋า คิด รู้ อยู่ในกลางกายละเอียดของอานันท เศรษฐี ดึงดูดให้มาเกิดในตระกูลของคนจัณฑาลฐานะยากจน หาเลี้ยงชีพด้วยการขอทาน เมื่ออยู่ในครรภ์มารดา ทำให้มารดา เดือดร้อน ไม่ว่าจะไปขอทานที่ไหนก็ขอไม่ได้ เมื่อคลอดออกมา วันไหนที่พ่อแม่พาเขาไปขอทานด้วย วันนั้นก็ขอไม่ได้อีกเหมือนกัน จากเดิมที่จนอยู่แล้ว กระแสความตระหนี่ของลูกยิ่งส่งผลให้ เป็นคนจนหนักเข้าไปอีก พ่อแม่จึงปรึกษากันว่า “ทำไมแต่ก่อนเราขอทานได้ ไม่ ว่าจะผ่านไปทางไหนก็มีคนเมตตาสงสาร ให้อาหารมาพอยังชีพได้ แต่เมื่อลูกคนนี้เกิดมา ไปที่ไหนก็อัตคัดตลอดเวลา” แต่ก็ยังอดทน เลี้ยงดูลูกเรื่อยมา จนกระทั่งลูกเติบโตสามารถที่จะช่วยเหลือ ตัวเองได้ จึงให้แยกทางออกไปขอทานเลี้ยงชีพด้วยตัวเอง ลูก เลยต้องตะเกียกตะกายไปขอทานเลี้ยงชีพ แม้จะไปทางไหนก็ตาม