ข้อความต้นฉบับในหน้า
ก ตั ต ต า ก ร ร ม
៥៣៨
ใจของลูกนั้นยังไม่รู้อะไรเลย แต่ว่ากุศลกรรมที่ทำลงไปนั้น ย่อม
ให้ผล แม้จะทําแบบไม่รู้เรื่องเลยก็ตาม กุศลกรรมที่สักแต่ว่าทำ
เป็นกรรมที่มีกำลังอ่อน แม้อกุศลก็เช่นกัน ถึงจะไม่ตั้งใจทำ
แต่ก็ให้ผล แต่ว่ามีกำลังอ่อน
กตัตตากรรมนี้ ไม่มีกําหนดเวลาที่จะส่งผลแน่นอน
สามารถกำาหนดได้เพียงว่าจะให้ผลในภพใดภพหนึ่ง อุปมาเหมือน
ลูกศรที่คนตาบอดยิงออกจากแบ่งธนูปกติแล้วลูกศรที่คนตาบอด
ยิงออกไป ไม่สามารถที่จะยิงไปให้ตรงจุดหมายได้ เพราะว่าเขา
ไม่ทราบถึงเป้าหมายว่าอยู่ตรงไหน เพียงแต่รู้ว่า ลูกศรนี้จะต้อง
ตกลงมาบนพื้นดิน อุปมาข้อนี้ฉันใด กตัตตากรรมที่บุคคล
กระทําแล้ว ก็เป็นฉันนั้นเหมือนกัน จะกำหนดกาลว่าจะให้ผลใน
ชาตินั้นชาตินี้ไม่ได้ กำหนดได้เพียงว่า จะต้องให้ผลในชาติใด
ชาติหนึ่งแน่นอนเท่านั้นเอง อาจจะเป็นชาติต่อๆ ไปหรือในชาติ
นี้ก็ได้ แต่ที่แน่นอนก็คือ ไม่สูญหายไปไหน
*เหมือนเรื่องที่เคยเกิดขึ้นในอดีต ในยุคที่พระสัมมาสัม
พุทธเจ้าของเราเสด็จดับขันธปรินิพพานไปแล้ว มีพระภิกษุสงฆ์
กลุ่มหนึ่งจำพรรษาอยู่ในโรหนชนบท มีความประสงค์จะเดินทาง
*มก. เล่ม ๔๙ หน้า ๓๙๔