โทษของการล่าสัตว์และอานิสงส์ของการทำบุญ : หน้า 336/589

Dsuem ประชาช โทษของการล่าสัตว์ ๓๓๕ แต่ก็ไม่กระทำที่พึ่งแก่ตนเอง แม้ข้าวและน้ำจะมีมากมาย แต่ก็ไม่แจกจ่ายให้ทาน และไม่ได้ให้อะไรๆ แก่บรรพชิตผู้ ปฏิบัติชอบ เปรตตนหนึ่งบอกว่า ถ้าจุติจากเปรตนี้แล้วจักไป เกิดในตระกูลอันต่ำาช้าเลวทราม คือ ตระกูลนายพราน ตระกูล คนจัณฑาล ตระกูลคนกําพร้า นี้เป็นคติของคนตระหนี่ ส่วนทายกผู้ได้ทํากุศลไว้ในชาติก่อน เป็นผู้ปราศจากความ ตระหนี่ ย่อมทำสวรรค์ให้บริบูรณ์ และย่อมทำสวนนันทวันให้ สว่างไสว รื่นรมย์อยู่ทั้งกลางวันและกลางคืนในเวชยันตปราสาท ครั้นจุติจากเทวโลกแล้ว ย่อมเกิดในตระกูลสูง มีโภคะมากคือใน ตระกูลของเศรษฐี มีปราสาทราชมณเฑียร มีบัลลังก์ลาดด้วย ผ้าเนื้อดี มีเหล่าบุรุษสตรีคอยรับใช้ใกล้ชิด ในเวลาเป็นทารกก็ ทัดทรงดอกไม้ ตบแต่งร่างกาย มีหมู่ญาติ พี่เลี้ยง นางนมผลัด กันดูแล ได้รับการบำารุงให้ได้รับความสุขทั้งเช้าและเย็น เมื่อพวกเปรตได้พูดถึงบุพกรรมของตนเองให้มหาชน ได้ยินกันทั่วแล้ว พระผู้มีพระภาคเจ้าจึงทรงแสดงธรรมเพื่อให้ มหาชนรักในการทําความดีให้ยิ่งๆ ขึ้นไป ทำให้หมู่สัตว์ ๘๔,000 ได้บรรลุธรรมาภิสมัย เป็นผู้เลื่อมใสในพระรัตนตรัยอย่างไม่ คลอนแคลน เป็นผู้ไม่ประมาท ได้พร้อมใจกันถวายมหาสังฆทาน แด่หมู่สงฆ์ มีพระผู้มีพระภาคเจ้าทรงเป็นประธาน ตลอด ๗ วัน ทำให้มหาชนได้สุขสมบัติ ไปเสวยทิพยสมบัติในเทวโลกกัน