ข้อความต้นฉบับในหน้า
เปรตเฝ้าทรัพย์
๒๓๖
ให้ปรากฏประดุจประทับอยู่เฉพาะหน้า ตรัสพระคาถาว่า
“ความประมาทย่อมครอบงำาบุคคลผู้ติดอยู่ในความยินดี
ยินร้ายในความรักความชัง ในทุกข์และสุข เพราะฉะนั้น
เธออย่ามัวยึดติดในสิ่งต่างๆ ในโลกทั้งปวงเลย” ในเวลาจบ
พระคาถา นางได้ดารงอยู่ในโสดาปัตติผล
จะเห็นว่า บุญกุศลมีความสำคัญต่อชีวิตของเราเป็น
อย่างมาก ถ้าเราไม่ทำบุญเอาไว้มากๆ แล้ว ชีวิตหลังความตาย
เราจะลําบาก ฉะนั้นจงอย่าได้ประมาทในชีวิต อย่าเบื่อหน่ายใน
การสร้างบารมี อย่าท้อ อย่าชะล่าใจว่าเราทําเยอะแล้ว ถ้าท่า
มากแล้ว เราต้องสมปรารถนาในทุกๆ สิ่ง แต่นี่เรายังไม่
สมปรารถนาในทุกๆ สิ่ง คือบางสิ่งเราสมปรารถนาแล้ว แต่
บางสิ่งยังไม่สมปรารถนา เพราะว่าในใจของเรานี้เป็นศูนย์กลาง
ที่ให้บุญและบาปหมุนเวียนกันมาครอบครอง ช่วงไหนเราไม่ได้
ทำบุญ ช่วงนั้นแหละเป็นช่วงของบาปจะได้ช่องทำให้เราไป
กระทำบาปโดยที่เราไม่รู้สึกตัว
ถ้าเราไม่อยากให้บาปได้ช่อง ก็ต้องทำบุญอย่างต่อเนื่อง
ทำไปทุกๆ วันอย่าให้ขาด ทั้งการให้ทาน การรักษาศีล และการ
ประพฤติปฏิบัติธรรม ถ้าหาได้อย่างนี้ สิ่งที่เราตั้งความปรารถนา
ว่าเราจะเข้านิพพาน ด้วยที่สุดของรูปสมบัติ ทรัพย์สมบัติ และ