ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประชาช
คิดกลับใจ ก็สายเสียแล้ว
๓๙
ในขณะนั้นเอง ทิพยวิมานของนันทิยอุบาสกอันรุ่งเรือง
วิจิตรตระการตา เต็มไปด้วยรัตนะ ๓ มีความสูงประมาณ 900
โยชน์ เป็นวิมานที่งดงามสว่างไสวเรืองรองพร้อมด้วยเหล่า
เทพอัปสรหนึ่งพัน ได้บังเกิดขึ้น ณ สวรรค์ชั้นดาวดึงส์ทันที คือ
เมื่อนําบุญในโลกมนุษย์ วิมานบนสวรรค์ก็เกิดขึ้นรอท่าเลย
ต่อมาวันหนึ่ง เขาต้องไปค้าขายต่างเมืองนานหลายวัน
จึงสั่งให้นางเรวดีทำทานแทนจนกว่าจะกลับมา แต่นางให้คน
เอาข้าวสุกและอาหารที่เหลือจากการบริโภค ใส่บาตรพระ
เมื่อพระภิกษุรับมาแล้วเห็นว่าเป็นเดน ไม่ควรแก่การขบฉัน
เมื่อกลับถึงวัดท่านจึงเทอาหารเหล่านั้นทิ้ง ส่วนนางเรวดีส่งคน
ให้ติดตามไปดู เห็นพระเทอาหารทิ้ง นางจึงได้โอกาสด่า
บริภาษพระภิกษุเหล่านั้น เมื่อด่าจนหนำใจแล้วก็กลับบ้าน
และได้เลิกให้ทานอีกต่อไป
เมื่อนันทิยะกลับมาจากต่างเมือง นางจึงเล่าเรื่องที่พระ
เทอาหารทิ้งให้ฟัง แต่นันทิยะเป็นผู้มีศรัทธาเต็มเปี่ยม จึงไม่เชื่อ
และได้สืบสวนดูจนรู้ความจริง จึงโกรธนาง ได้ขับไล่นางออก
จากบ้านไป และเข้าไปเฝ้าพระสัมมาสัมพุทธเจ้าพร้อมกับ
พระภิกษุสงฆ์ ทูลอาราธนาให้ไปรับอาหารที่บ้านของตนดังเดิม
ต่อมา เมื่อนันทิยะเสียชีวิตลง ได้ไปบังเกิดในสวรรค์