ข้อความต้นฉบับในหน้า
กรรม ข อ ง ค น ห ล ง อำนาจ
๒๑๔
โมริยธรรมาโศก พร้อมด้วยข้าราชบริพาร เสด็จมาถึงที่มีเปือกตม
ช่วงขณะเวลาเที่ยงวัน ซึ่งเป็นเวลาที่อากาศร้อน ขณะกำลัง
เดินทางเสด็จกลับ ทอดพระเนตรเห็นหนทางน่ารื่นรมย์ ซึ่ง
เป็นหนทางที่เปรตเนรมิตไว้ จึงตรัสบอกนายสารถีว่า “ทางนี้น่า
ร่มรื่น ทั้งยังปลอดภัย พวกเราไปทางนี้กันเถิด” ในขณะที่เข้าไป
ใช้เส้นทางนั้น ทุกคนต่างสังเกตว่า แม้จะเดินทางมาไกลแล้ว
ก็ยังไม่มีวี่แววว่าจะพบทางออกกันสักที หนทางดูยิ่งน่ากลัว
ขึ้นเรื่อยๆ เนื่องจากดินแดนที่ย่างกรายเข้ามานั้น เป็นดินแดน
ของเปรต เมื่อเป็นเช่นนี้ มีบุรุษคนหนึ่งกราบทูลว่า “พวกเรา
เดินมาผิดทางเสียแล้วพระเจ้าข้า เพราะหนทางปรากฏเฉพาะ
ข้างหน้า แต่ข้างหลังไม่เห็นมีอะไรเลย พวกเราคงเดินเข้ามายัง
ดินแดนของพวกอมนุษย์เป็นแน่แล้วพระเจ้าข้า ข้าพระองค์
ได้ยินเสียงพิลึกน่าสะพรึงกลัวใกล้เข้ามาเรื่อยๆ”
พระราชาเมื่อสดับอย่างนั้น จึงให้เหล่าข้าราชบริพาร
เตรียมป้องกันอันตรายที่อาจจะเกิดขึ้น ส่วนพระองค์เสด็จเข้าไป
พักแรมที่ใต้ต้นไทรใหญ่ต้นหนึ่ง ทอดพระเนตรเห็นขันน้ำที่มีน้ำ
เต็มพร้อมกับขนมหวานดูมีรสน่าอร่อย และยังทอดพระเนตร
เห็นคนคล้ายเทวดา ประดับประดาด้วยเครื่องอาภรณ์ สวยงาม
ตรงเข้ามาหาพระองค์ แล้วกราบทูลว่า “ข้าแต่มหาราช
พระองค์เสด็จมาดีแล้ว พระองค์ไม่ได้เสด็จมาร้าย ขอเชิญ
พระองค์เสวยนํ้าและขนมนี้เถิด พระเจ้าข้า” เมื่อสดับอย่างนั้น