โทษของความอิจฉาริษยา : หน้า 261/589

ธรร โทษของความอิจฉาริษยา ๒๖๐ เราเกิดมาบนโลกนี้ไม่ได้มาเพื่อเสวยบุญหรือชดใช้กรรม อย่างที่คนส่วนใหญ่เข้าใจกันอยู่ แต่เกิดมาเพื่อสั่งสมบุญบารมี ให้ยิ่งๆ ขึ้นไป ไม่ใช่เกิดมาเพียงแค่ทํามาหากิน เพียงปล่อยชีวิต ให้เพลิดเพลินตามกระแสโลกไปวันๆ เท่านั้น เราต้องสร้างบารมี เพราะในโลกสวรรค์นั้นเป็นทิพยสถานรองรับการเสวยผลบุญที่ ได้กระทําเอาไว้ขณะที่เป็นมนุษย์ ส่วนในอบายภูมิ เป็นภพภูมิที่ ต้องชดใช้วิบากกรรมที่เคยทำผิดพลาดมา ในภพภูมิเหล่านี้ไม่มี การทำมาค้าขาย ไร้การศึกษาเล่าเรียน มีแต่เสวยกรรมที่ ตนเองได้สร้างเอาไว้ในอดีตชาติเท่านั้น แต่ผู้คนส่วนใหญ่แม้ได้ โอกาสกลับมาเกิดเป็นมนุษย์แล้ว ก็ยังไม่รู้ว่า เกิดมาภพชาตินี้ ต้องทำอะไรบ้าง เกิดมาทำไม ตายแล้วจะไปไหน เมื่อไม่รู้ ทําให้พลั้งพลาดไปทําบาปอกุศล เป็นเหตุให้ต้องพลัดตกไปใน อบายภูมิอีกครั้งแล้วครั้งเล่า *มีเรื่องที่เกิดขึ้นในสมัยพุทธกาลว่า ในกรุงสาวัตถี มีกุฎมพีผู้หนึ่ง เป็นคนมีศรัทธา มีความเลื่อมใส แต่ภรรยาชื่อว่า มัตตา กลับไม่มีศรัทธา เป็นคนมักโกรธ ฝ่ายสามีกลัวว่าวงศ์ ตระกูลจะขาดสูญเนื่องจากภรรยาเป็นหมัน จึงแต่งงานกับหญิง คนใหม่ชื่อ ติสสา ภรรยาคนใหม่เป็นผู้มีศรัทธาในพระศาสนา *มก. เล่ม ๔๙ หน้า ๑๖๕