ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรร
โทษของการกักขัง สัตว์
๖๔
ไม่สามารถจะหลีกหนีจากบาปกรรมที่ทำไว้
พระพุทธองค์จึงทรงสอนให้ละความชั่วทุกอย่าง ทั้งทาง
กาย วาจาและใจ เพราะเป็นเหตุให้เวียนว่ายตายเกิดไม่มีที่สิ้นสุด
ทรงสอนให้ทำแต่ความดีทุกรูปแบบ ไม่ให้ดูหมิ่นบุญว่ามีปริมาณ
เล็กน้อย แล้วไม่ยอมทําความดี มีความประมาทในการสั่งสมบุญ
และยังสอนให้ทำจิตให้ผ่องใส ทำใจให้สะอาดบริสุทธิ์ยิ่งๆ ขึ้นไป
เพราะตราบใดที่ยังไม่หลุดพ้นจากกิเลสอาสวะ บาปอกุศลก็จะ
คอยติดตามเป็นอุปสรรคในการสร้างความดีเรื่อยไป
*ในสมัยพุทธกาล มีภิกษุ ๗ รูป เดินทางจากวัดที่อยู่ใน
ชนบท ตั้งใจจะไปเฝ้าพระบรมศาสดา ในระหว่างทาง ท่านได้
ขอพักที่วัดแห่งหนึ่ง ภิกษุเจ้าถิ่นเห็นว่า มีภิกษุมากันเป็นจำนวน
มาก จึงอาราธนาท่านให้เข้าไปพักอยู่ในถ้ำข้างวัด
เมื่อภิกษุเหล่านั้นเข้าไปหาที่พักเรียบร้อยแล้ว ก็ร่วมกัน
บำเพ็ญภาวนาอยู่ในถ้ำ ตกกลางคืนก้อนหินขนาดมหึมากลิ้งลง
มาปิดประตูถ้ำไว้พอดี พวกภิกษุเจ้าถิ่นได้ยินเสียงก้อนหินใหญ่
กลิ้งลงมา จึงชวนกันเอาไม้ไปงัดหินออกจากปากถ้ำา แต่ไม่
สามารถขยับเขยื้อนก้อนหินได้เลย จึงไปขอความช่วยเหลือจาก
*มก. เล่ม ๔๒ หน้า ๕๕