ข้อความต้นฉบับในหน้า
Dsuem ประชาช
กรรมของผู้ไม่เชื่อเรื่องบุญเรื่องบาป
๓๗๗
ตามไปด้วย ความไม่รู้จริงอาศัยความนึกคิดค้นเอานี้ คิดเข้า
ข้างตนเองบ้างว่า บุญบาปไม่มี หรือสิ่งใดที่ทำไปแล้วคงไม่
ส่งผลในภพชาติเบื้องหน้า เมื่อไม่รู้จริง ทำให้เกิดความประมาท
มัวเมาในชีวิต เมื่อประมาทก็ทำให้พลั้งพลาดไปทำบาปอกุศล
ส่งผลเป็นวิบากกรรมอันทุกข์ทรมานในอบายภูมิ
บาปอกุศลทุกอย่างนั้น ไม่ใช่ว่าพอทำไปแล้ว จะส่งผล
ทันทีให้เห็นด้วยตาเนื้อ ถึงแม้ยังมองไม่เห็นผลของกรรมที่จะ
เกิดขึ้น สิ่งหนึ่งที่รับรู้ได้คือเราจะไม่ค่อยสบายใจ เพราะกรรมดี
ทุกอย่างที่เราทํา จะมีความสุขความสบายใจเป็นผล ส่วน
กรรมชั่วที่ท่าด้วยกาย ด้วยวาจา ด้วยใจ ก็มีความทุกข์ทรมาน
เป็นผลกรรมตอบแทน เมื่อถึงเวลานั้นได้แต่บอกว่าสายเกินไป
เสียแล้ว จะกลับมาเริ่มต้นใหม่เพื่อสั่งสมบุญให้กับตนเองอีกครั้ง
ก็ต้องใช้เวลาอีกยาวนาน เพราะบาปกรรมที่เราทําลงไปนั้น
แม้จะเจตนาหรือไม่เจตนาก็ตาม จะส่งผลเป็นวิบากที่ยาวนาน
เกินกว่า ที่เราคาดคิดเอาไว้เสียอีก
*เหมือนในยุคก่อนพุทธกาล มีเศรษฐีท่านหนึ่งชื่อ
ธนปาลกะ อาศัยอยู่ในเอรกัจฉปัณณรัฐ เป็นผู้ไม่มีศรัทธาและ
*มก. เล่ม ๔๙ หน้า ๒๑๒