การกลับใจและการทำบุญในชีวิตหลังความตาย : หน้า 43/589

คิดกลับใจ ก็สายเสียแล้ว นายนิรยบาลจึงกล่าวว่า “เจ้าเป็นผู้ประมาทแล้ว ตอนนี้ จะมาร้องไห้ร่าไรอยู่ทําไม จงเสวยผลกรรมที่เจ้าได้กระทําไว้เถิด ข้าไม่อนุญาตให้เจ้าไป” นางร้องไห้คร่ำครวญ แล้วขอร้อง ต่อไปว่า “ถ้าเช่นนั้น เมื่อท่านเห็นผู้ใดจะไปเกิดในโลกมนุษย์ โปรดเอ็นดูช่วยสั่งให้เขาไปบอกกับลูกของข้าด้วยว่า ขอให้เขา จงเร่งทำบุญ ให้ทาน รักษาศีลและเจริญภาวนา อย่าได้ก่อกรรม ทำเข็ญ ส่วนตัวข้าเมื่อพ้นทุกข์จากที่นี่แล้ว หากมีวาสนาได้เกิด เป็นมนุษย์อีก จะตั้งใจรักษาศีลให้บริสุทธิ์ จะทำบุญกุศลให้มาก จะสร้างศาลาและวิหาร จะไม่ประมาทในชีวิตอีกแล้ว เมื่อใครไปสู่มนุษยโลกแล้วถูกถาม ก็จึงตอบว่า ขอท่าน ทั้งหลายจงถวายทาน ผ้านุ่งห่ม ที่นอน ข้าว น้ำ ในสมณ พราหมณ์ผู้วางอาชญาแล้ว เพราะว่า คนตระหนี่ โกรธเคือง มี บาปธรรม ย่อมไม่ได้ความเป็นสหายของผู้ขึ้นสวรรค์ ดิฉันนั้น ไปจากที่นี้ ได้กำเนิดเป็นมนุษย์แล้ว จักเป็นผู้รู้ถ้อยคำของผู้ ขอทานสมบูรณ์ด้วยศีล จักกระทำกุศลให้มาก ด้วยทาน สมจริยา สัญญมะ และทมะ ท่านนิรยบาลได้โปรดเมตตาดิฉันด้วยเถิด ดิฉันจักปลูกต้นไม้ให้ร่มรื่น จักตัดทางเข้าไปในที่ที่เดินไปลำาบาก จักขุดบ่อและตั้งน้ำดื่มไว้ ด้วยใจที่ผ่องใส ขอท่านจงให้โอกาส แก่ดิฉันอีกครั้งด้วยเถิด ดิฉันจักเข้าจ๋าอุโบสถประกอบด้วยองค์ แปดตลอด ๑๔ ค่ำ ๑๕ ค่ำ ๔ ค่ำ แห่งปักษ์ และตลอด