ข้อความต้นฉบับในหน้า
กรรมตามสนอง
พระภิกษุเห็นว่าพรานมีความประสงค์ร้าย จึงบอกเขาว่าอย่าได้
ทําเช่นนั้นเลย แต่นายพรานก็ไม่ฟัง กลับสั่งให้ฝูงสุนัขวิ่งเข้าไป
รุมกัดท่าน
เมื่อจวนตัว พระภิกษุจึงรีบปีนขึ้นต้นไม้ ฝูงสุนัขตามขึ้น
ไปไม่ได้ ก็เห่าอยู่รอบบริเวณใต้ต้นไม้นั้น นายพรานเห็นว่าสุนัข
ของตนทําอะไรไม่ได้ ยิ่งโกรธหนักขึ้นไปอีก จึงใช้ปลายลูกศร
แทงไปที่ขาและบริเวณฝ่าเท้าของพระภิกษุ ทำให้มีเลือดไหล
ออกมาไม่หยุด แม้ท่านจะขอร้องอ้อนวอนให้เขาหยุดแทง แต่
ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ เขากลับแทงกระหน่ำไม่ยอมยั้งด้วยความ
เป็นพาล
พระภิกษุได้รับความเจ็บปวดทุกข์ทรมานมาก ท่าน
พยายามหลบหลีกปลายลูกศร จนกระทั่งจีวรของท่านหลุด
ตกลงมาคลุมนายพราน ฝูงสุนัขเข้าใจผิด คิดว่าพระภิกษุตกลง
มาแล้ว ก็วิ่งกรูกันเข้าไปรุมกัดนายพรานจนเสียชีวิต พระภิกษุ
จึงหักกิ่งไม้แห้งขว้างใส่ฝูงสุนัข พวกสุนัขแหงนขึ้นดู เห็นพระ
ภิกษุอยู่บนต้นไม้ จึงรู้ว่าได้กัดเจ้าของของตนตายเสียแล้ว ก็
ตกใจกลัว ต่างพากันวิ่งหนีเข้าป่าไป
พระภิกษุรูปนั้นมีความสงสัยว่า ศีลของตนด่างพร้อย
หรือไม่ จึงเดินทางกลับวัดพระเชตวันด้วยความไม่สบายใจ เมื่อ