ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรร
เปรตหญิงสาว
วผู้หิวโหย
๔๖๖
ผู้ถึงกาลล่วงสิ้นไปแล้ว ย่อมยังอัตภาพให้เป็นไปใน
เปตติวิสัยนั้น ด้วยทานอันเขาให้แล้วในมนุษยโลก”
สังสารวัฏ คือการเวียนว่ายตายเกิด หาเบื้องต้น ท่ามกลาง
และเบื้องปลายไม่ได้นี้ บางครั้งเราก็ไปเกิดบนสวรรค์ หรือบางที
ก็พลัดตกไปสู่อบายภูมิ ซึ่งเป็นผลที่เกิดจากบุพกรรมที่ทำไว้ใน
สมัยที่เป็นมนุษย์ ในแต่ละภพภูมิมีความแตกต่างกันไป อย่างใน
ภพภูมิของเปรต ซึ่งมีความเป็นอยู่แตกต่างกัน ตามผลกรรม
ที่ตนเองทําเอาไว้ บางพวกอดข้าวอดน้ำ เสวยทุกข์อย่างแสน
สาหัส บางพวกไปหากินเศษอาหารที่ชาวบ้านทิ้งแล้ว บางพวก
กินเสมหะ น้ำลาย อุจจาระ
เปรตมีอยู่ ๑๒ ตระกูล ตระกูลหลักๆ คือ พวกปรทัตตูป
ชีวีเปรต เลี้ยงชีวิตอยู่โดยอาศัยอาหารที่ผู้อื่นให้ อีกพวกหนึ่งคือ
ขุปปิปาสิกเปรต พวกนี้จะมีความหิวกระหายตลอดเวลา ต้อง
อดข้าวอดน้ำตลอดชีวิต อีกพวกหนึ่งคือ นิชฌามตัณหักเปรต
จะถูกไฟเผาไหม้ให้เร่าร้อนอยู่ตลอดเวลา และกาลกิญจิกเปรต
มีร่างกายสูงไม่มีเรี่ยวแรง เพราะมีเลือด เนื้อน้อย สรีระร่างกาย
คล้ายใบไม้แห้ง ปากเท่ารูเข็ม กินอาหาร ได้ทีละนิดเดียว ทำให้
หิวโหยอยู่ตลอดเวลาเช่นกัน
ครั้งนี้ หลวงพ่อจะพูดถึงปรทัตตูปชีวีเปรต ซึ่งเป็นเปรต
ที่เลี้ยงชีวิตด้วยการอาศัยอาหารที่ผู้อื่นทำบุญแล้วอุทิศให้ แม้